Elke Verhelst (Eppegem)

Nine Inch Nails, Recensie in Focus Knack nr. 16

Uw recensent Vincent Byloo geeft Year Zero van Nine Inch Nails slechts één ster en haalt daarvoor vreemde redenen aan. Dat de plaat goed gepromoot werd? Dat klopt, maar het is niet de platenfirma die achter de vele websites, USB-sticks en mysteries zit – dat was Reznor zelf, die met de hulp van huisgraficus Rob Sheridan de hele Year Zero-wereld bedacht, drugs, religieuze fanatici en ‘The Presence’ incluis. Het concept werd door derden uitgewerkt. Was dit een poging om een ‘sof’ toe te dekken? Helemaal niet: het toont gewoon dat Reznor zijn fans door en door kent. Op Echoing the Sound, de grootste NIN-messageboard, werden aan sommige links meer dan duizend posts gewijd. Dat komt natuurlijk ook omdat het gros van die hardcore NIN-fans computernerds zijn, maar ik denk dat je toch gewag kan maken van een hit, in dit geval.

En dat is de plaat zelf ook, alvast onder de fans. Logisch, aangezien Reznor al zijn vorige platen gerecycleerd heeft, en er meteen ook de foutjes heeft uitgehaald, waarbij hij er toch nog in slaagt het resultaat homogeen te laten klinken: je moet het maar doen.

Zijn er dan geen redenen om de plaat slechts één ster te geven? Misschien wel. De teksten zijn weer gedaald tot het niveau van een kleuter met een rijmwoordenboek. De opbouw van de plaat is ook geen voltreffer: na een ongelooflijk eerste deel zakt ze in het midden ineen als een te snel gerezen taart: The Warning is een herhaling van het toch al doffe The Good Soldier, God Given is een herhaling van Survivalism en Meet Your Master klinkt wel heel erg Green Day-goes-emo. Daarna is het moeilijk uit de put van verveling te kruipen: The Greater Good is weinig toegankelijk en Another Version of the Truth ligt tussen twee prachtnummers te kabbelen. Reznor zet het hier en daar ook op een zingen, in het prachtige In This Twilight bijvoorbeeld, maar opteert toch nog (te) vaak voor de gemompelde rap. En conceptplaten zijn sowieso lastige kinderen (hoewel Reznor met The Downward Spiral het schoolvoorbeeld heeft afgeleverd van hoe het wél moet), vooral als ze het hebben over George Bush in de toekomst in het heden in de toekomst. Of zoiets.

Het definitieve einde van Nine Inch Nails zal Year Zero wellicht niet worden; daarvoor zijn de fans van eender welk uur veel te enthousiast. Ik hoop vurig dat u de plaat nog een kansje geeft en eens écht probeert te luisteren: heel luid en mét de hoofdtelefoon, want zoals vanouds zitten de mooiste verrassingen gevangen (gefluisterd?) tussen de laagjes distortion en noise. Elke Verhelst (Eppegem)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content