Bevrijdde het Vlaamse volkslied uit zijn reservaat.

FOLK/ROOTS

PHILIPS

1976

NEDERLANDSTALIGE ROCK

EMI

1977

‘Ik worstelde met een depressie en moest een operatie ondergaan’, vertelt de Antwerpse troubadour Wannes Van de Velde over het persoonlijke dal waarin hij halverwege de jaren ’70 zat. ‘Veertien dagen na die ingreep stond ik al in Avignon met de Internationale Nieuwe Scène Mistero Buffo te zingen. Toen ik terugkeerde en stilaan weer mijn weg vond, is Ne Zanger Is Een Groep ontstaan.’ Hij schreef Ik Heb Mijn Hart Gesloten, een openhartige neerslag van de bodemloze droefheid die hem had getroffen, en trok er zijn les uit: ‘Als je te veel met het geestelijke bezig bent en het emotionele verwaarloost, loop je het gevaar in een impasse terecht te komen. Ik had te weinig ruimte aan mijn hart gegeven.’

Het album Ne Zanger Is Een Groep markeerde een overgang. Dat Van de Velde zich opnieuw beter begon te voelen, moedigde hem aan om als volkszanger andere horizonten te verkennen. ‘Ik geloof niet in vernieuwing en verrassing, wél in hernieuwing en verdieping’, luidt zijn theorie. ‘Je kan zien dat ik van in het begin van mijn carrière tot nu een heel duidelijke lijn heb gevolgd. Het uitdiepen van de vele lagen van het volkslied: daar is het mij altijd om te doen geweest.’ Concreet betekende dit dat de zanger een filosofischer toon aansloeg. ‘Met de jaren komt er een zekere verontwaardiging,

je ogen worden geopend.

Mijn blik werd breder.’

In Het Einde Van De Baan had hij het 28 jaar geleden al over de verzuring in de stad. Van de Velde heeft niet de pretentie te stellen dat zijn geëngageerde nummers mensen hebben aangespoord anders te gaan denken, maar van zijn artistieke invloed is hij overtuigd. ‘Ik heb zeker mijn stempel gedrukt op het Vlaamse lied, maar niet op de maatschappij.’

De impulsen die hij de folk heeft gegeven, zinderen nog na in het werk van de huidige Laïs-Ambrozijn generatie. Dat zelfs iemand als Stef Kamil Carlens van Zita Swoon beweert schatplichtig aan hem te zijn, verrast hem niet. ‘Rockmuziek is ook een vorm van volksmuziek. Dat hij zijn appreciatie voor mij uitdrukt, doet me wel iets. Ik denk dat hij, op zijn manier, met een eerlijke vorm van poëzie bezig is. Hij geeft, net als Tom Barman, een bescheiden indruk. Zij maken echt iets van deze tijd. Ze herkauwen niet.’

De Coupletten en Ne Zanger Is Een Groep, nummers die tegen de personencultus ingingen, blijven in deze BV-zwangere dagen brandend actueel. Met het titelnummer van zijn meesterwerk uit ’76 wilde de peetvader van de Vlaamse folk tonen dat hij niet alleen stond. Zonder Walter Heynen, de toenmalige muzikale leider van zijn groep, zou hij nergens hebben gestaan. ‘Met de uitdrukking ‘ne zanger is een groep’ wijs ik erop dat elke zanger uit een traditie komt. Als artiest moet je ontzag hebben voor het mysterieuze fenomeen dat de muziek is.’

Van de Velde brak door met deze elpee. Ik Wil Deze Nacht In De Straten Verdwalen – enkele jaren voordien al in de tweetalige versie in de film Home Sweet Home te horen -, Kerstmis Is Dien Dag Dat Ze Niet Schieten en Mijn Mansarde werden zijn grootste evergreens. ‘Ik heb nooit op het grote publiek gemikt. Ik besefte dat mijn werk een eerder marginaal karakter zou bewaren. Je moet weten dat ik halverwege de jaren ’60 nog als subversief werd beschouwd. Dat lag aan mijn mentaliteit – ik weigerde van meet af aan het spel mee te spelen – en mijn taalgebruik. Ik zong in de taal die iedereen spreekt. Maar een politieke zanger ben ik nooit geweest. Ik voelde me niet geroepen om op de barricaden te gaan staan.’

Vogelzang 5 (Jan De Wilde, Philips 1972)

Indrukwekkend spitse, quasi-literaire songs van de bard uit Aaigem.

One step at a time (Roland, CBS 1972)

Een kleurrijke mix van psychedelica, roots en funky grooves.

Nooit Met Krijt (Kadril, Dureco 1994)

Rockavontuur van de aanstokers van de huidige Vlaamse folkrevival.

Live (Johan Verminnen, Biram 1977)

Stomend chanson die de kleinkunst niet langer muf deed ruiken.

Er Sterft Een Beer In De Taiga (De Kreuners, WEA 1982)

Walter Grootaers overtreft zichzelf met Layla en Cous-Cous Kreten.

Gigant (Noordkaap, Double T 1994)

De meest aangrijpende plaat van de lichting ‘jaren ’90 – Vlaamse rock’.

(P.V.D.)

‘Ik heb zeker mijn stempel gedrukt op het Vlaamse lied, maar niet op de maatschappij.’

WANNES VAN DE VELDE

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content