Mountain

Shani Klein op zoek naar een nieuw leven tussen de doden.

Ook in Israël wordt luidop nagedacht over de rol van vrouwen in de maatschappij en in de film. Een van de stemmen die zich in dat debat mengt, is die van Yaelle Kayam, coming lady van de Israëlische cinema. Al in haar debuutfilm viel ze de mannelijke hegemonie aan, zoals blijkt uit Mountain, een fabel over een ultraorthodoxe joodse vrouw die zowel letterlijk als figuurlijk in het land van de doden vertoeft.

De centrale locatie van dit drama is de monumentale joodse begraafplaats op de Olijfberg, pal tegenover de Oude Stad in Jeruzalem. De site, waar meer dan 150.000 witte graven staan, is de oudste en grootste joodse begraafplaats ter wereld. Vele joden geloven dat als de Messias komt, de doden er zullen opstaan en naar de nabijgelegen Heilige Tempelberg zullen wandelen.

In een bescheiden huisje naast die uitgestrekte rustplaats wonen Tzvia (Shani Klein) en Reuven (Avshalom Pollak), een jong koppel met vier kinderen. Omdat Tzvia haar moederrol heel ernstig neemt en haar devote man vanwege zijn job als jesjivadocent vaak pas na het avondeten thuiskomt en dan niet echt meer naar haar verlangt, voelt ze zich eenzaam en verwaarloosd.

Ze zoekt dan maar stiekem troost aan het graf van de dichteres Zelda. Ze leest er voor uit haar werk, rookt rustig een sigaretje of maakt aarzelend een babbeltje met Ahmed (Haitham Omari), een Palestijnse grafdelver. Omdat ze er zo vaak rondzwerft, merkt ze al snel dat de plek een pleisterplaats is voor pooiers, prostituees en drugsdealers. Eerst is ze geschokt door wat ze ziet, maar zoetjesaan raakt de vrome Tzvia gefascineerd door deze onbekende wereld, waarin zoveel meer gebeurt dan in haar eigen leven.

Mountain, vorig jaar goed voor de Canvas Award voor beste film en de Prijs van de Jongerenjury op het MOOOV Filmfestival, is een sober maar opmerkelijk vrouwenportret. Wat begint als een kroniek over het routineuze leven van een moeder die gevangen zit in een liefdeloos huwelijk, zwelt gestaag aan tot een felle kritiek op de rigide dogma’s en het patriarchaat van het religieuze fundamentalisme en de emotionele woestenij die tijdens een leven in isolement ontstaat. Regisseuse/scenariste Kayam, een fan van het werk van Chantal Akerman, houdt het mysterieus en lichtjes abstract, waardoor het mooi vertolkte en altijd ingetogen Mountain ook ruimte voor reflectie biedt.

Zaterdag 28/4, 23.10, Canvas

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content