No Shape, de nieuwe Perfume Genius, toont een gulzige, spirituele, hoopvolle en bijwijlen swingende Mike Hadreas. Waar is dat kwetsbare vogeltje gebleven dat zeven jaar geleden zijn muzikale vleugels uitsloeg? ‘Voor mij is het ook vreemd, hoor.’
Hebt u Moonlight gezien, onlangs bij de Oscars nog bekroond tot beste film? Voor Mike Hadreas (35) was het verhaal van een vertwijfelde puber op zoek naar zijn seksuele identiteit – daarbij niet geholpen door een labiele, alcoholverslaafde moeder en pestende klasgenoten – pijnlijk herkenbaar: ‘Er doemden een pak herinneringen op. Ik heb bijna de hele tijd zitten wenen.’
Hadreas schreef de pijn en frustratie uit zijn jeugd in 2010 van zich af op Learning, zijn debuutalbum als Perfume Genius. Opvolger Put Your Back N 2It (2012) borduurde daarop verder, derde plaat Too Bright (2014) baadde in woede en rebellie. Maar nu lijkt de frêle Amerikaan enigszins tot rust gekomen. Muzikaal zoekt hij het in verschillende genres, poses en instrumenten, daarin gestimuleerd door songwriter/producer Blake Mills, vooral bekend vanwege zijn werk voor Alabama Shakes. No Shape moest een album worden dat nu eens níét rond de piano opgebouwd is en dat alle invloeden uit zijn platenkast laat samenvloeien.
Het sensuele Die 4 You heeft veel weg van een ode aan wijlen Prince, in Choir hoor je een flinke brok Max Richter.
MIKE HADREAS: De titel van Die 4 You is een verwijzing naar Prince, maar muzikaal leunt het meer bij Sade aan, vind ik. En als Choir jou doet denken aan Max Richter beschouw ik dat als een groot compliment: ik ben gek van hem. Zijn composities lijken simpel, maar dat zijn ze niet. Ken je On the Nature of Daylight? Daar ben ik elke keer weer ondersteboven van. Die song bepaalt je humeur voor de rest van de dag, eender waar of met wie je bent. Een magisch en toch bijna wiskundig nummer. Maar, euhm… Ik vind het gênant om over mijn invloeden te praten. Dan voel ik me betrapt.
***
Brussel is voorzichtig aan het zomeren geslagen. Hadreas zit al even fris en monter voor ons aan een tafeltje, het zalmroze designhemd achteloos tot halverwege opengeknoopt, het strakke jeansvestje erboven geeft hem een kwajongensachtig aura. Het is tien uur ’s ochtends en hij heeft net zijn tweede broodje met preparé achter de kiezen, hij slurpt van een kopje verse muntthee.
Ver zijn de hazy days van drank en drugs. Hadreas heeft het allemaal gedaan. Veel zelfs. En graag. Tot hij op zijn 26e, nog voor er van Perfume Genius sprake was, in een ontwenningskliniek belandde. Al acht jaar tracht hij ondertussen een gezond bestaan te leiden, maar het valt hem nog steeds zwaar. ‘Ik ben nu ook gestopt met roken. Alsof je al het leuke uit het leven bant. Ik weet al bijna niet meer hoe het voelt om je te amuseren’, lacht hij zuur.
Op zijn nieuwe album staat een song over zijn periode in de ontwenningskliniek: Valley General, waarin hij zich excuseert tegenover een zekere Michelle. ‘Iemand die ik daar leren kennen heb. Jaren later zag ik haar aan een telefooncel staan. Het was duidelijk dat ze hervallen was. Dat deed me nadenken. Eigenlijk beseffen we beiden dat een nuchter leven tegen je instinct ingaat. Daarom weiger ik haar te veroordelen.’
Hij is en zal altijd een man van extremen zijn, erkent hij. ‘Ik ben een grote fan van Franse horrorfilms. Zó over the top. Puur zinloos geweld, erger dan je je kunt voorstellen. Met Alan Wyffels (bandlid en al acht jaar Hadreas’ liefdespartner, nvdr.) heb ik daar geregeld ruzie over: hij noemt me een zieke mens omdat ik daarnaar kan blijven kijken. Tja… het inspireert mij. Ik probeer in dat zinloze toch altijd iets betekenisvol te vinden. Misschien omdat ik het zo in mijn puberjaren geleerd heb.’
Wyffels is een belangrijke factor in de metamorfose van Hadreas tot enigszins gelukkige mens. No Shape eindigt zelfs met een naar hem vernoemde song, Alan. Dat worden straks gênante momenten op het podium. Hadreas kijkt verschrikt: ‘Daar had ik eigenlijk nog niet aan gedacht. Alan heb ik bewust als afsluiter van de plaat geschreven, omdat ik vond dat het zo hoorde. Al te vaak gaan liefdesliedjes over het begin of het einde van een relatie, nooit over wat zich daartussen afspeelt. Ik wilde de uitdaging aangaan om die ‘minder spannende’ periode magie te geven. Alan vond het trouwens geweldig, hij heeft geweend – dat gebeurt bij ons nogal makkelijk.’
Zijn stabiele relatie en het succes van de drie vorige albums hebben van Hadreas een zelfverzekerde man gemaakt die zich niet langer achter een piano verstopt, maar als een blinkende primadonna op de bühne of in zijn videoclips paradeert, die voluit ook zijn homoseksualiteit omarmt. En dat net op een moment dat het met de tolerantie in zijn eigen land niet de goede kant op lijkt te gaan.
Heb je eigenlijk al vaak opgetreden in de Amerikaanse Bible Belt, waar je allicht iets minder makkelijk op hoge hakken de supermarkt binnenstapt?
MIKE HADREAS: We hebben er een paar keer getourd. Soms valt het mee, soms niet. Het rare is dat mensen er heel vriendelijk en hartelijk zijn, maar tegelijkertijd weet je niet wat ze over je zouden denken als ze je echt zouden kennen. Zouden ze weigeren me te bedienen? De VS zitten raar in elkaar. Als je aan de kust woont, kun je veronderstellen dat het een ruimdenkend land is. Maar in het binnenland liggen de kaarten helemaal anders. Daarom was ik niet echt verbaasd over de uitslag van de presidentsverkiezingen.
Waar je overigens op geen enkel moment aan refereert op je plaat.
HADREAS: Omdat ze geschreven is vóor de verkiezingen. Anders had ze allicht meer in your face geklonken. Ik weet nog goed waar ik was toen ik het nieuws van Trumps overwinning vernam. Het was ochtend, we zaten in de studio en plots begon iedereen naar elkaar te bellen. Alsof de Apocalyps was uitgebroken. Van de ene dag op de andere voelden we ons niet meer veilig in eigen land.
Durf je het aan om straks tijdens optredens in Trumps wingewesten politieke statements te maken?
HADREAS: Daar gewoon al opdagen, lijkt me al een politiek statement. Ik ga geen verklaringen over Trump afleggen op het podium. We leven in een periode waarin we beter wat meer naar elkaar zouden luisteren dan roepen. Gelukkig merk ik dat de jeugd veel opener denkt over seksualiteit en gender. Ik trek me op aan het vooruitzicht dat de oudere generaties binnenkort zullen uitsterven en die jonge generatie de macht zal overnemen. (grinnikt)
NO SHAPE
Verschijnt op 5/5 via Matador Records. Perfume Genius staat op 9/6 in de Ancienne Belgique en op 18/8 op Pukkelpop. Alle info: abconcerts.be en pukkelpop.be
door Matthias Stockmans
‘Toen Trump verkozen werd, voelden we ons van de ene dag op de andere niet meer veilig in ons eigen land, maar ik ga geen statements over Trump maken op het podium.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
