Anatol Litvak met Danielle Darrieux, Marthe Regnier, Gabrielle Dorziat FR 1936 00.50 – FRANCE 3

Historisch accuraat kan je Mayerling niet noemen, maar deze geïdealiseerde kijk op de tragische liefdesaffaire aan het Weense hof tussen de getrouwde Habsburgse kroonprins Rudolph en zijn veel jongere maîtresse barones Marie Vetsera blijft een romantische hoogmis. Met tragische afloop: ze joegen zich samen een kogel door het hoofd toen hun clandestiene liefdesaffaire door despoot Franz Josef verboden werd. Drie redenen om te kijken.

Danielle Darrieux. Eigenlijk was deze film voor de toen 19-jarige Darrieux een soort voorspel op de rollen die ze later met sublieme finesse zou vertolken in de films van Max Ophuls, genre La ronde en Madame de… Haar internationale sterrenstatus had ze aan deze film te danken. Een Britse recensent viel net niet in katzwijm: ‘Haar grote, onderzoekende ogen en aantrekkelijke lippen hebben de dauwnatte frisheid van het ochtendgloren aan de Avon.’

Charles Boyer. De altijd elegante Boyer, Darrieux’ tegenspeler in Madame de…, was al populair in de VS voordat hij aan de verfilming van deze verdoemde 19e-eeuwse liefdesgeschiedenis begon. Mayerling verstevigde er zijn status van French lover. Toen Boyer diep in de zeventig was, pleegde hij net als Rudolph zelfmoord, amper twee dagen na de dood van zijn vrouw, de actrice Patricia Peterson.

Litvak. Zwoele hoogromantiek: het is niet iets wat je onmiddellijk associeert met Litvak, een Joods-Russische immigrant die later naar Hollywood trok. Zelfs als Arthur Honeggers klassieke score opzwelt, blijft zijn regie discreet.

Callas Forever* Franco Zeffirelli, FR-IT 2002. Hoe hard Fanny Ardant ook haar best doet als de diva die langzaam haar stem verliest, toch hangt er een zweem van kitsch over deze somptueuze, gefictionaliseerde biopic, door Zeffirelli geregisseerd met ijverige ouderwetse flair (20.30 – Ladeux) Verlengd weekend* Hans Herbots, B 2005. Met het Faits Divers-project Verlengd weekend en het Nederlandse Off Screen tekende Jan Decleir – hier als pas ontslagen arbeider die alsnog een gouden handdruk wil afdwingen – op korte tijd voor twee sociale gijzelingsdrama’s. Dit is het minst sterke, degelijk maar een tikje formulair (21.15 – VTM) Critters * Stephen Herek, VS 1986. De drie sequels zijn inferieur, maar deze gemene pastiche van Gremlins is sarcastische horrorpret. Het kwaad: buitenaardse beestjes, vraatzuchtig als piranha’s. De slachtoffers: de inwoners van een onschuldig stadje, die alleen kunnen rekenen op de hulp van een duo niet al te slimme premiejagers (00.00 – BBC1).

(L.J.)