U kent hem – naargelang van uw smaak – van ‘Buiten de Zone’, ‘Team Spirit’, ‘Sedes & Belli’ of ‘Peter Pan’. Maar de komende maanden staat acteur Mathias Sercu weer in de theaterzalen, als charmezanger Staf Steegmans. Is zijn culturele smaak even onsamenhangend als zijn cv?

* Welke boeken zijn je recent bijgebleven?

De Engelenmaker van Stefan Brijs vond ik erg goed, en Vrouwen en kinderen eerst en Blanco van Peter Terrin. Terrin moet qua talent zeker niet onderdoen voor Dimitri Verhulst. Mijn absolute lievelingsboek aller tijden blijft Onsterfelijkheid van Milan Kundera. Ik kan het blijven herlezen.

* Nooit geprobeerd er een theatervoorstelling van te maken?

Met het werk van Kundera doe je niet wat je wil. Indertijd wilden we een Kunderavoorstelling maken, maar zijn manager liet duidelijk weten dat dat niet kon. Dat komt naar het schijnt omdat hij de verfilming van The Unbearable Lightness of Being maar niks vond.

* Vond jíj de film goed?

Als je het boek niet gelezen hebt, is die wel oké, ja. Maar ik mis de politieke, filosofische achtergrond van het boek. Kundera zegt trouwens heel terecht: ‘Als ik een film had gewild, dan had ik er zelf wel één gemaakt.’ De Ontdekking van de Hemel van Harry Mulisch is trouwens in hetzelfde bedje ziek: het boek is fantastisch, de film een tegenvaller.

* Je speelde mee in behoorlijk wat series. Welke volgde je zelf als kind?

Ik ben opgegroeid zonder tv. Op zondagavond gingen we bij oma naar Het Pleintje en De Paradijsvogels kijken. Elke weekdag om zes uur kwamen we bij haar ook Het Kinderuurtje meepikken. Dat begon met Tik Tak en dan volgde Merlina.

* En later ‘Postbus X’, featuring Mathias Sercu.

Dat was mijn eerste rol, inderdaad, als 18-jarige knaap. Dat was zo ongeveer ook de leeftijd waarop ik gitaar leerde spelen van mijn broers. Zij hadden talent, mijn skills gaan nog steeds niet verder dan de basisakkoorden.

* Welke nummers heb je nog in de vingers?

Als ik met mijn broer samen zit, durven we wel eens iets van Ryan Adams of Tom McRae proberen. Ik ben eigenlijk wel een stevige Ryan Adamsfan. Zijn platen lopen qua stijl ver uiteen, maar zijn teksten zijn altijd formidabel. Ik ben ook een grote fan van Bonnie ‘Prince’ Billy: wat een ongelooflijk eenvoudige en toch unieke sound heeft die man.

* Hij is zowat de tegenpool van je alter ego, de blondgepruikte charmezanger Staf Steegmans.

Voor alle duidelijkheid: ik heb geen smartlappen in mijn platencollectie liggen. Behalve dan Guido Belcanto en zijn Nederlandse evenknie Jan Rot. De heerlijkste smartlap blijft voor mij Een Beetje Verliefd van André Hazes, omdat het zo serieus bedoeld is. Het mooiste liefdeslied is dan weer I Want You van Elvis Costello.

* Wat is de film van je leven?

Dat hangt ervan af in welke periode van mijn leven ik zit. Nu is dat voor mij 21 grams, en Magnolia. Waarom Magnolia? Omdat het een raadselachtige film is vol kleinmenselijke verhalen over leugens en geheimen. En omdat hij fantastisch geacteerd is natuurlijk.

* In welke film had je zelf graag meegespeeld?

Niet De Zaak Alzheimer, want daar heb ik voor bedankt. En nee, ook niet in Emmanuelle 4, omdat zo’n rol me niet op het lijf geschreven is (lacht). Geef mij dan maar The Godfather. Of Miller’s Crossing van The Coen Brothers: een prachtig gangsterepos, volledig geschoten in thirties-stijl.

* Fan van gangsterfilms?

Och zwijg, ik kocht onlangs voor 3 euro een dvd waar twee films op stonden.: Donnie Brasco aan de ene kant, en aan de andere kant Bella Mafia, een ongelooflijk slechte gangsterfilm. Tot overmaat van ramp loopt in Donnie Brasco de laatste 10 minuten het beeld niet meer synchroon met het geluid. Miskoop van het jaar!

Thijs Demeulemeester Staf Steegmans & De Ideale Omstandigheden, met o.a. Mathias Sercu, Maaike Cafm