Vanaf donderdag 3/9, één

Genoeg Vlaanderen Vakantieland in de hedendaagse één-fictie. Na lieflijke uitstapjes naar fruitstreek Haspengouw en jeneverstad Hasselt, is het in de nieuwe dramareeks Los Zand het verre Namibië dat prominent in beeld komt. ‘Al is het zeker geen natuurdocumentaire geworden’, stelt Kris Gaens ons gerust. Gaens is samen met Erik Van Berendoncks eigenaar van Sputnik TV, producent, scenarist én regisseur van de 13-delige reeks, en dus ideaal geplaatst om ons het woestijnzand uit de ogen te halen.

Wel, wat is ‘Los Zand’ dan wel?

Kris Gaens: Noem het maar een klassieke dramareeks. Hoewel: we werken met flashbacks, twee verhaallijnen en twee generaties. Het verhaal in een notendop? Drie bevriende koppels thirtysomethings trekken in een opwelling naar Namibië voor een avontuurlijke roadtrip, en dat op aansporen van een van hen, Vincent. Enige voorwaarde: niemand op het thuisfront mag weten waar ze zitten. Dan wordt duidelijk dat Vincent een geheim met zich meedraagt waarmee een grote som geld gemoeid is. Zowel in Namibië als in Antwerpen komt gaandeweg de waarheid aan het licht.

Waarin schuilt de kracht van de reeks?

Gaens: Voor een groot deel in Namibië, zonder twijfel. De locatie nodigt uit om een zeer beeldrijke serie te maken, en ze spat van het scherm. Bovendien durf ik zonder enige vorm van valse bescheidenheid te verkondigen dat ons scenario best origineel is. Er gaat een mysterieus gevoel van uit. Het draait om menselijk drama, maar heeft ook een spannend thrillerelement. En dan is er nog onze cast natuurlijk, met grote namen als Matthias Schoenaerts, Lotte Pinoy, Koen De Bouw en Karel Vingerhoets.

Een thrillerelement, zeg je. Moeten we de gevoelige kijkers bij deze dan al waarschuwen voor beenharde actie?

Gaens: Er zit wel wat actie in – de eerste aflevering bevat zelfs al een stevige vechtpartij die in korte flashbacks aan de kijker geopenbaard wordt – maar bovenal gaat het toch om de personages en hun onderlinge relaties. Verwacht zeker geen bloedvergieten of één lange wilde achtervolging.

Wilde dieren moeten jullie daar toch wel gezien hebben. Spannende dingen meegemaakt?

Gaens: Als je in Namibië filmt, is het onvermijdelijk dat er wilde dieren in beeld komen, af en toe ook ongewild. Koen De Bouw is bij een scène – terwijl hij dan nog op blote voeten liep – belaagd door tientallen giftige schorpioenen, die we zo vakkundig mogelijk hebben opgeruimd. En één keer heeft een koppige leeuw onze plannen stevig verstoord: hij had postgevat net op de plek waar wij ons kamp dachten op te zetten. Nu klinkt het grappig, maar we hebben toen wel de plaatselijke vliegstrip moeten bezetten omdat daar tenminste een hek rond was. Met al die grote namen wilden we een bloedbad onder de Vlaamse acteurs toch liever vermijden. (Lacht)

Je collega-duizendpoot Erik Van Berendoncks vergeleek de opnames in Namibië met ‘een oorlog’. Was het echt zó erg?

Gaens: Zo vreselijk was het niet. (Lacht) We hebben die duizenden kilometers uit de reeks ook zélf afgelegd – niet evident met een meer dan veertig koppen tellende crew en in een verzengende hitte. En ja, bij momenten voelde het alsof we met al ons materiaal ten strijde trokken. Als je heel hard werkt en weinig slaapt, duikt er vroeg of laat wel eens een conflict op. Maar wees gerust: op terugreis praatten we nog steeds met elkaar. (Lacht)

Geen spijt dat jullie serie na al dat harde werk niet op zondagavond geprogrammeerd staat?

Gaens: Goh, van bij het begin was duidelijk dat deze reeks door de week zou worden uitgezonden. Plus: de tijd dat kwaliteitsfictie enkel op zondagavond kon, is toch al lang voorbij.

Barbara De Coninck