De wet van de sterkste – Rodrigo Pla verpakt de Mexicaanse klassenstrijd als een sociale achtervolgingsthriller en knipoogt en passant richting Hollywood.

**

Rodrigo Pla

Daniel Tovar, Daniel Gimenez Cacho, Alan ChavezHoewel Rodrigo Pla’s sociale chase movie duidelijk als suspensevolle satire op de Mexicaanse klassenstrijd is bedoeld, is de premisse van zijn debuutfilm minder vergezocht dan je zou hopen. In Mexico City – met naar schatting 25 miljoen inwoners ’s werelds grootste megametropool- blijken rijkeluisburchten zoals die uit La Zona immers wel degelijk te bestaan. Ze worden door muren van de miserabele volkswijken afgesloten, streng bewaakt door eigen veiligheidspersoneel en bestierd als een upperclassenclave die buiten het gewone gerechtsapparaat valt.

Opschudding alom dus wanneer drie arme straatschoffies er tijdens een stormachtige nacht in slagen om een dergelijk bourgeoisbolwerk – hier simpelweg ‘de zone’ geheten – binnen te sluipen en een van de bewoners te overvallen. Helaas loopt hun dronken raid hopeloos verkeerd af. Niet alleen het ouwe dametje bij wie ze binnenbreken komt om het leven, ook twee van de drie jonge roofovervallers worden bij de daaropvolgende schietpartij dodelijk getroffen .

Toch blijken de ‘La Zona’-bewoners niet geneigd om er snel de politie bij te halen. Niet alleen hebben ze van een bevriende rechter immers het privilege verkregen om binnen de muren zelf de orde te handhaven; het hele Mexicaanse korps – en dan zeker de hogere regionen ervan – blijkt zo corrupt als de pest. Voor de lokale burgerwacht – geleid door de onvermurwbare Gerardo en de meer bedachtzame huisvader Daniel – zitten er dan ook maar twee dingen op: de lijken discreet down town dumpen en zelf de jacht op de derde overvaller openen – de timide tiener Miguel – die nog steeds ergens tussen de designvilla’s, Jaguargarages en protserige tuinkiosken ronddoolt.

Wat volgt, is een compact vertelde, grotendeels vanuit de losse pols geschoten en duidelijk naar Hollywoodvoorbeelden gestileerde achtervolgingsthriller. En met als emotionele component: de relatie tussen de vogelvrij verklaarde knul en de 16-jarige rijkeluiszoon Alejandro, de enige die vraagtekens durft te plaatsen bij de fascistoïde praktijken binnen de zone.

Een diepgravende reflectie over machtsmisbruik, economische apartheid of de falende sociale orde hoef je niet te verwachten. Alsof hij op pellicule een sollicitatiebrief richting Hollywood schrijft, concentreert Pla zich volledig op de bovenliggende suspenselaag. Daarnaast gooit hij er af en toe een sarcastisch cliché tegenaan en pimpt hij het contrast tussen de elite-enclave en sloppenwijken zodanig op dat je soms de indruk krijgt dat je naar een dystopische actiethriller zit te kijken. Clevere premisse en met zwier in beeld gebracht, maar ook een tikje glad en oppervlakkig.

Dave Mestdach