Op ‘De Nachten’ staat Murielle Scherre voor het eerst zelf op het podium. Met de performance ‘Lost Love & Lust’ peilt de creatieve stoeipoes achter het lingeriemerk La Fille d’O naar haar en ons aller heftigste gevoelens en dierlijkste instincten. Bij wijze van voorspel geeft ze alvast haar favoriete seksfilm, -literatuur en -muziek prijs. ‘De meeste mensen zijn bang van hun eigen lust, maar het is zalig om je eraan over te geven.’

Brando met boter ‘Last Tango in Paris’. De beruchte boterscène: Een jonge Marlon Brando smeert boter als glijmiddel op het kontje van Maria Schneider en laat haar vieze woorden zeggen.

‘Boter en Marlon Brando, mooier wordt het niet. Ik zal niet naar een film kijken om zin in seks te krijgen, maar dat is toch een opwindende scène. Of Rutger Hauer in Turks Fruit: mmmm. Ik ben te laat geboren, vrees ik. In films hou ik het meest van echtheid en rauwe emoties, zoals Larry Clark seks toont in Kids of Gummo. Dat zijn geen professionele acteurs en het is niet geposeerd, hun seks ziet er echt uit. Intimacy vind ik ook een prachtige film. Een man en een vrouw ontmoeten elkaar, neuken, maar wisselen geen woord. Tot de man verliefd wordt en zijn minnares begint te volgen, dan wordt het gevaarlijk. Het is niet alleen een mooi – en voor mij heel herkenbaar – verhaal, de seksscènes zijn ook mooi in beeld gebracht. Je ziet kleren en halfnaakte lichamen, het hoeft niet allemaal perfect te zijn.’

‘Dat is ook wat mij stoort bij echte porno. Kijk, bij kleren heb je de Zeeman of Ann Demeulemeester, bij auto’s Skoda of Jaguar: er is iets voor ieders budget en interesse. Maar porno bestaat alleen in vulgaire versie. Andrew Blake doet wel wat meer moeite voor zijn decors en Russ Meyers films waren in de jaren 70 wel artistiek verantwoord, maar zijn intussen weinig meer dan folklore. Voor het overige zijn er gewoon geen alternatieven. Het gevaar is dat mensen gaan denken dat de georkestreerde seks in pornofilms de norm is en dat ze daar dan in hun eigen bed een voorbeeld aan nemen. Wat er goed uitziet op televisie, is absoluut niet altijd lekker in het echt. Bovendien is er maar zoveel dat een menselijk lijf fysiek aankan. Geen enkele man kan minuten aan een stuk klaarkomen. Mensen mogen niet vergeten dat dat maar cinema is, dat sperma is piña colada!’

‘Mij doet die mainstreamporno weinig, al heb ik er wel een gezonde interesse voor. Toch is het al enkele maanden geleden dat ik nog een pornofilm heb gezien. Het is een triest genre: als je één pornofilm gezien hebt, heb je ze allemaal gezien. Ik beschouw het veeleer als studiemateriaal, een entertainende biologieles. Omdat ik een vreselijke betweter ben, vind ik dat ik het dan maar eens zelf moet proberen. Mijn film zou er heel anders uitzien dan de doorsnee porno. Ik vind het verschrikkelijk dat vrouwen daarin nooit het initiatief nemen. Man neemt, vrouw wordt genomen: het traditionele rollenpatroon wordt bevestigd. Terwijl ik het tijdens het vrijen net fijn vind dat de machtsverhoudingen wisselen. Blijkbaar zijn mannen het nog niet gewend dat ook vrouwen jagen. Ik krijg dan te horen dat ik ‘intimiderend’ ben, een stevige afknapper als je samen tussen de lakens ligt. Daarmee speel ik ook in het filmpje voor De Nachten. Bovendien zou ik het vrijen wel eens op een andere manier in beeld willen brengen. Nu zie je het haast altijd als toeschouwer, misschien is het wel mooi om het vanuit het standpunt van een van de minnaars te brengen.’

Doe-het-zelfboekjes ‘Wilde Vijg’. Nedjma beschrijft op onnavolgbare wijze de seksuele ontdekkingstocht van een Arabische vrouw. Hoofdpersonage Badra wordt uitgehuwelijkt aan een veel oudere man, maar laat zich door haar minnaar tot seksuele experimenten verleiden.

Wilde Vijg van Nedjma vind ik een waanzinnig mooi boek. Het is niet vanuit onze cultuur geschreven en ook niet al te melig. Nedjma heeft een superfelle bek, maar je valt achterover van haar beschrijving van seks. Ik kan er zelfs geen passage uit kiezen. Wat ik er zo mooi aan vind, is dat die vrouw ontdekt waar ze van geniet. Ze smijt zich erin, geeft zich volledig over en laat zich niet tegenhouden door complexen. Het doet me deugd om te zien dat zij er voldoening uit haalt, zelfs al beschrijft ze dingen die mij misschien niet kunnen bekoren. Ik vind het altijd fijn om te lezen of te horen dat mensen voor zichzelf weten hoe ze goede seks moeten hebben. Dat geeft moed. Onlangs heb ik Episoden uit het leven van Lulu van Almudena Grandes gelezen, ook heftig. Tot de laatste bladzijde weet je niet of het gaat om liefde of pure lust. En dan Overgave van Toni Bentley, oooh! Dat is een stout boek, over seks in de poep, maar wel goed geschreven. Ik was helemaal mee.’

‘Als 14-jarig meisje op een katholieke school las ik Boons geniale Mieke Maaikes Obscene Jeugd: een ware openbaring. De seksscènes zijn hilarisch. Kort daarna – drama! – las ik De120 dagen van Sodom van De Sade, nog zo’n boek dat je eigenlijk niet mag lezen voor je 15e. Toch had ik niet zoiets van ‘viezeriken’, meer iets van ‘aha, mensen doen dat zó’. Ik raak pas gechoqueerd als het slecht is. Neem nu Van aardbei tot zweepje van Ilse Nackaerts, dáár kan ik me over opwinden. Zij beweert dat je mayonaise als glijmiddel kan gebruiken: wat een idee! Mayonaise hoort niet thuis in je bed. Je kan een doe-het-zelfboekje schrijven over ‘hoe timmer ik een hondenhok’, maar niet over goede seks. Ik vind het triest dat zoiets verkoopt. Het Vaginaboek van Goedele Liekens zou dan weer verplichte seksuele voorlichting op school moeten zijn, dat is basiskennis. Ook het griezelig interessante Het verhaal van V, waarin Catherine Blackledge de volledige geschiedenis van de vagina beschrijft, zou elke vrouw moeten hebben gelezen.’

‘Zelf schrijf ik dolgraag over seks. Ik vind het beestig om mijn eigen seksuele ervaringen neer te pennen, maar ook supermoeilijk. Ik ben nu bezig met het vervolg op Lingerie en lollipops. Dat ging ‘maar’ tot 46 bedpartners, maar ik ben daarna natuurlijk niet gestopt met leven. Ik betrap mezelf erop dat mijn woordenschat niet groot genoeg is om alles goed en in detail te beschrijven. Het is soms frustrerend dat ons repertoire aan handelingen veel groter is dan ons repertoire aan woorden. Je moet de dingen wel bij hun naam noemen, maar als je daar te ver in gaat, wordt het algauw vies. Seks gaat ook om zoveel meer dan enkel armen, benen en borsten, het gaat om het gevoel dat je erbij krijgt. Ik ben anders wel blij dat er geen van mijn ‘cases’ genomineerd is voor de Nederlandse Bad Sex Award die op De Nachten voor de eerste keer zal worden uitgereikt.’

Een stem uit de onderwereld ‘Wolf like me’, TV on the Radio. My mind has changed My body’s framed, but god I like it My hearts aflame My body’s strained, but god I like it

‘Dat heel emotionele liedje achtervolgt me nu al enkele weken. Het raakt me omdat ik voel dat die gast weet waarover hij zingt. Net zoals bij Nedjma’s Wilde Vijg maakt de voldoening die de artiest kent mij ook gelukkig. Ik ben zo onmuzikaal als wat, maar zonder muziek zou ik niet kunnen leven. Niet dat ik een cd’tje zal opleggen om in de stemming te komen of dat ik een speciale neuk-cd naast mijn bed heb liggen, maar muziek kan wel heel opwindend zijn. Ik hou alleen niet van de clichésfeer: lichten dimmen, kaarsjes aan – als dochter van een brandweerman blijf ik daar sowieso ver van weg, zeker tijdens seks – en dan zo’n diepe basstem op de achtergrond. Klassieke muziek is ook niet aan mij besteed. Laat anderen maar van bil gaan op het ritme van de Bolero van Ravel, ik pas.’

‘Als ik al iets van muziek zou opzetten, dan wel definitely The Black Keys. Die twee mannen zijn allebei zo lelijk als de nacht, maar bij hen doet dat er niet toe. Als ik hen op het podium bezig zie, wou ik dat het huwelijk tussen drie mensen was toegestaan. Ik zou met hen als geheel willen trouwen om hen altijd bij me in de buurt te hebben, zo goed zijn ze. Hun muziek is rauw, ongekunsteld, niet meer dan zang, gitaar en drum. De stem van de zanger komt uit het diepste van de onderwereld en raakt me tot in het diepste van mijn ziel. Live zijn ze nog slordiger dan op plaat, en dat natuurlijke trekt me enorm aan. Ik vind dat best erotiserend. Op 2 maart treden ze trouwens op in De Handelsbeurs in Gent, ik zal vooraan staan.’

‘Dansen vind ik ook opwindend, maar dan heb ik het niet over die typische hiphop waarvan de clips laten uitschijnen dat het cool is om een hoer te zijn. In clubs zie je dan meisjes van ocharme vijftien die amper weten wat hun voor- en achterkant is, met hun poep staan draaien om een gast te verleiden. Het ergste is dat die meisjes niet weten waaraan ze beginnen, want in clips tonen ze niet wat er na het dansen allemaal kan gebeuren. Ik zou als man liever het meisje dat met een rolkraagtrui stilletjes in een hoekje staat mee naar huis nemen. Nee, geef mij maar de lindy hop, de opzwepende voorloper van de rock & rolldans. Samen met mijn lief volg ik al een tijdje lessen en dat is echt super. De muziek en de bewegingen doen je al je zorgen vergeten. Je bent heel intens met elkaar bezig. Bovendien is het vaak zo dat als je goed met een man kan dansen, je er ook heerlijk mee kan vrijen.’

Door Barbara De Coninck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content