Op vrijdag 4 april verzorgt Koen Fillet voor Radio 1 een marathonuitzending van op het literaire evenement Zogezegd in de Gentse Vooruit. Zelf zou hij iedereen ‘Wrede Schoonheid’ van Peter Watson aanraden.

‘Om een beetje dwars te beginnen: eigenlijk vind ik het niet verstandig om één boek aan te raden. Mensen die hun leven door een boek laten leiden, zijn fout bezig. Of het nu de Bijbel, de Koran of een ander is, er komt moord en doodslag van. Dan lees je nog beter helemaal geen boek. Als ik dan toch eentje moet kiezen, dat op ieders uitgebreide boekenlijst zou moeten prijken, wordt het Peter Watsons Wrede Schoonheid, een boek over alles.’

‘Alles mag je vrij letterlijk nemen, ja. De ondertitel luidt: ‘Mensen en ideeën die het moderne denken gevormd hebben’. Eigenlijk vertelt het de geschiedenis van de twintigste eeuw, maar dan zonder dat er ook maar een koning, president of oorlog in genoemd wordt. Het gaat om de intellectuele geschiedenis, met zowel aandacht voor wetenschap als voor kunst en filosofie. Begrippen als ‘genen’ en ‘elektronen’ staan er naast ‘onderbewustzijn’ en ‘individu’. Voor Watson begint de twintigste eeuw trouwens niet bij WO I, maar wel bij Freuds Die Traumdeutung, verschenen in het eerste weekend van 1900.’

‘Het lijkt zware kost, maar het gaat erin als zoete koek. De meest ingewikkelde theorieën worden er zo begrijpelijk in uitgelegd dat je de hele tijd mee bent – maar vraag mij liever toch niet om Einsteins relativiteitstheorie na te vertellen. Als je Wrede Schoonheid leest, weet je alles. Of ik dus nu alles weet? Absoluut niet, want ik vergeet meteen ook wat ik gelezen heb. Behalve de leuke verhaaltjes dan, die je eigenlijk niet zou moeten onthouden. Dat Freud als hobby paddenstoelen verzamelde bijvoorbeeld, dát weet ik dan nog.’

‘Nog zo’n boek is Een kleine geschiedenis van bijna alles van Bill Bryson, al is dat minder volledig. Ik amuseer me met zulke boeken, voor mij liggen informeren en entertainen nu eenmaal dicht bij elkaar. Nadat ik Wrede Schoonheid had gekregen, lag het eerst een tijdje op mijn nachtkastje. Zodra ik eraan begon, kon ik die turf van achthonderd pagina’s niet meer neerleggen. Ook nu nog slingert het in huis rond en blader ik er nog vaak in. Een goede roman lees je één of op z’n best twee keer, maar van Wrede Schoonheid zie ik me nog lang genieten.

(B.D.C.)