Jack Allsopp – Just Jack voor vrienden, fans en zijn breed glimlachende manager – kampeert al enige tijd in de hitlijsten met het aanstekelijke ‘Starz in Their Eyes’ en komt straks naar Pukkelpop. Wie zijn de sterren in zíjn ogen?

Je bent begonnen als deejay. Wat draaide je zoal?

Oldskool funk, house, jazz, soul, hiphop en disco. Nu deejay ik nog zelden, maar mocht ik gevraagd worden om eenmalig te draaien op Ibiza, dan zou ik de floorfillers van toen nog steeds draaien: Rock the Kasbah van The Clash en To Be In Love van Masters at Work

bijvoorbeeld. De meeste dansmuziek van nu zegt me niks. Te minimaal, te kil, te hypnotisch. Geef mij maar platen met een ‘zwarte’ vibe.

DJ Shadow, je grote held, is anders behoorlijk blank.

Maar zijn muziek klinkt pikzwart! Ik heb zijn debuutalbum Endtroducing grijsgedraaid, en dan vooral het nummer Organ Donor. DJ Shadow heeft het fenomeen sampling uit de underground gehaald. Anno 2007 is sampling een vorm van veilig citeren geworden. Luister maar naar Kanye West.

Is ‘Endtroducing’ de plaat van je leven?

Eigenlijk wel. En het is samen met Demon Days van Gorillaz een van de enige fullalbums die ik van begin tot einde kan uitzitten. Ik luister anders altijd naar losse tracks, nooit naar volledige platen. Beroepsmisvorming bij deejays, denk ik.

Volg je tv-series?

Als ik tijd heb, pik ik wel eens een aflevering van CSI en Six Feet Under mee. Maar mijn leven is zo onregelmatig dat ik vaak afleveringen mis en snel de draad kwijt ben. Ik ben dus aangewezen op dvd’s.

En op boeken.

Ik lees behoorlijk veel, ja. American Gods heb ik net uit. Het is een mythologisch boek van Neil Gaiman over de strijd tussen de antieke goden en nieuwe ‘goden’ als internet, transport en geld. Ik heb ook genoten van The Cloud Atlas, een ingenieus boek van David Mitchell dat uit zes onderling verweven verhalen bestaat. Elk hoofdstuk eindigt abrupt middenin en herbegint verder in het boek. Een bizar concept, want pas op het einde vallen alle puzzelstukjes samen.

Allebei die boeken ruiken naar fantasy.

Ik ben niet vies van dat genre. Ook de boeken en de films van TheLord of the Rings kon ik best appreciëren. Maar noem me geen fantasyfreak. Realistische films als Amores Perros en Lost in Translation gaan er met evenveel plezier in.

Lees je poëzie?

In boekvorm nauwelijks. Voor mij zijn de lyrics van hiphoppers en MC’s minstens even poëtisch als klassieke gedichten.

Heb je zelf MC-talent?

Nee, al kon ik als dertienjarige wel een behoorlijk potje beatboxen. Live doe ik dat niet meer, maar thuis test ik mijn skills soms nog eens, als niemand luistert. Frustrerend, want zo goed als Rahzel, Killa Kela en Faith SFX zal ik nooit kunnen beatboxen.

Welk kunstwerk wil je graag cadeau krijgen?

De sterrennacht van Van Gogh. De compositie en de kleuren zijn zo wervelend dat ik het nooit beu geraak. En Rembrandt heeft op het einde van zijn leven een prachtige reeks zelfportretten gemaakt. Ik vind ze zo mooi omdat ze een duister kantje van hem tonen.

Vroeger sleurden mijn ouders me er mee naartoe. Bij abstracte kunstwerken dacht ik altijd: dat zou ik zelf beter kunnen. De laatste tentoonstelling die ik gezien heb was iets met metalen glijbanen in Tate Modern (‘Test Site’ van Carsten Höller; nvdr.). Best wel funny, al zag ik er de artistieke waarde niet van in. Ach, kunst mag af en toe ook puur entertainment zijn.

Just Jack speelt op donderdag 16 augustus op Pukkelpop. www.justjack.co.uk, www.myspace.com/justjackuk, www.pukkelpop.be

Thijs Demeulemeester

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content