‘JON SNOW IS GOED VOOR ONS GEWEEST’

Met Boy King bewees Wild Beasts onlangs nog maar eens hoe bedreven ze zijn in flamboyante maar toegankelijke, intelligente popmuziek. Mét een boodschap: ‘Minder denken, meer neuken!’

Een gesprek met de twee frontmannen van het Britse kwartet Wild Beasts wordt telkens binnen de kortste keren meer dan promopraat. Tom Fleming en Hayden Thorpe vullen elkaar daarbij perfect aan, net als op het podium. Fleming – lage stem, recht uit de buik – doet zijn uitspraken soms vanuit de achtergrond, maar altijd passioneel. Thorpe, de man met de feminiene falset, spuit filosofisch onderbouwde, confronterende meningen, net als in zijn teksten. In een Brusselse koffiebar hebben we het dus niet alleen over hun nieuwste, vijfde plaat Boy King, die ze half oktober in de Botanique presenteren, maar ook over Donald Trump, Game of Thrones, het internet, God, en de man die gelooft dat hij een god is, Kanye West. De eerste vraag komt van de overzijde: wat ik van het nieuwe album vind. ‘Griezelig’, is mijn antwoord, en daar moeten de heren instemmend om lachen.

Jullie klinken nu in elk geval zoals jullie heten.

HAYDEN THORPE: Daar hadden we het gisteren ook al met iemand over. Wie Wild Beasts nu pas leert kennen en vraagt hoe onze band heet, kijkt niet langer verwonderd op. (glimlacht) We zijn richting onze bandnaam geëvolueerd, als een aparte soort die eindelijk volgroeid is.

Dominantie en onderwerping lijken me de voornaamste thema’s op Boy King. In Big Cat bijvoorbeeld: ‘Big Cat on top / Better show me what you’ve got / Big Cat, top of the food chain.’

THORPE: Die twee uitersten liggen dicht bij elkaar. Het personage in Big Cat werpt zich op als een roofdier, maar daardoor is hij ook eenzaam. Macho’s zijn vaak zielige, eenzame mensen. Big Cat is een soort ego boost, over iemand die zich afvraagt of het wel de moeite is om dat soort man te zijn. Hij is machtig bovenaan in de voedselpiramide, maar geïsoleerd en alleen.

De songs op jullie vorige, Present Tense, waren introspectief, een persoonlijke inventaris. Boy King lijkt me meer een algemene stand van zaken, waarin jullie de blik naar buiten wenden.

TOM FLEMING: Dat is zeker zo. Er zitten veel meer theatrics in deze plaat. Ze is ook wreder, griezeliger, zoals jij het noemt. Er wordt veel geneukt in de songs, maar de liefde wordt er nauwelijks in bedreven. Boy King gaat over de wereld zoals die momenteel is: egoïstisch en machtsbelust.

THORPE: Voor mij is deze plaat even introvert als de vorige, maar op een hele andere manier. Het zwarte gat was wel degelijk aanwezig op Present Tense, maar er werd netjes omheen gestapt. Een song als Simple Beautiful Truth was een bewust naïef statement: wanneer je genoeg herhaalt dat jouw mooie, simpele waarheid dé waarheid is, wordt ze dat misschien wel. Op Boy King is de teneur veel harder. Deze plaat zegt: it’s fucked, het systeem is kapot.

Als in onherstelbaar?

THORPE: Als in oude ideeën functioneren niet meer en zijn niet langer nuttig.

FLEMING: Bij veel mensen groeit het besef dat hun referentiekader op los zand is gebouwd. Alle machoposes en borstklopperij op Boy King suggereren vooral twijfel en falen, het falen van je leven inrichten naar een ideaalbeeld dat niet meer bestaat.

De macho’s, de bullebakken, lijken nochtans aan de winnende hand. Kijk maar naar Donald Trump.

FLEMING: We hadden niet de intentie een politieke plaat te maken, maar we arriveerden in Texas, waar we Boy King hebben opgenomen, in de aanloop naar de Republikeinse Conventie. Trump was constant op tv. ‘We gaan een muur bouwen!’, ‘We gaan moslims tegenhouden aan de grens!’ Tijdens het schaven is die sfeer toch in de songs gesijpeld. Maar ook bij ons, in Engeland, lopen er zulke bullebakken rond. Luister maar naar wat Boris Johnson uitkraamt.

THORPE: Figuren als Trump hebben hun aantrekkingskracht te danken aan hun commanderende manier van doen. Het stelt mensen gerust, dat type bullebak dat het allemaal wel eens zal regelen, zonder compromissen.

Uit de geschiedenis blijkt dat kinderkoningen vaak de wreedste heersers zijn.

FLEMING: Omdat ze constant bang zijn.

THORPE: Ook wreedheid stelt de mensen gerust, zo lang ze zich aan de juiste kant bevinden. Zo lang de wreedaard andere mensen naar de kloten helpt, en niet henzelf.

Ik moest ook denken aan Game of Thrones, met personages zoals het klootzakje Joffrey Baratheon.

THORPE: Ik heb de serie nooit gezien, maar Game of Thrones is goed geweest voor ons. Het moet een van de eerste keren zijn dat in een serie van die allure een heroïsch personage met inhoud een Northerner is. Normaal gezien word je als Engelse artiest in Amerika nogal vreemd bekeken, maar als we deze keer met iemand aan de praat raakten, was de reactie meteen: ‘Oh, you guys are like Jon Snow!’ Waarop wij natuurlijk, vol overtuiging: ‘Yes!’ Het contact verliep meteen een plak vlotter. Dus bij deze: hats off to Jon Snow.

In Celestial Creatures heb je het over ’these blessed times we’re living in’.

THORPE: We zijn allemaal kleine goden tegenwoordig. De mens heeft God overtroffen.

Een oude theorie, nee?

THORPE: En relevanter dan ooit! Ik denk dat God nooit meer dood is geweest dan nu.

Is God niet net springlevend? Zijn naam wordt in elk geval vaak geroepen, en ín zijn naam worden de meest krankzinnige daden gepleegd.

FLEMING: Niet in naam van de god die onze voorouders kenden, zelfs niet in naam van de god die Nietzsche dood heeft verklaard. Ik denk dat veel fanatici vooral hun eigen naam in het nieuws willen. Mensen slaan gewoon blind om zich heen. Neem nu de moord op politica Jo Cox in volle brexitcampagne, gepleegd door een man die naar antimoslimbetogingen én antisemitische bijeenkomsten ging, maar ook pro-Israël bleek. Totaal niet consistent, en Cox was geeneens lid van de regerende partij. Het establishment, of het idee ervan, wordt langs steeds meer kanten aangevallen. Plus, het geld is op, dus mensen worden wanhopig. (wrang lachje) In Engeland leeft het gevoel erg hard dat we beroofd zijn. Een hele generatie beseft dat het beloofde land verder af is dan ooit. En natuurlijk is dat vooral de schuld van ‘de ander’.

THORPE: De huidige crisis is volgens mij het gevolg van, en een reactie op, de technologische vooruitgang. Elke filosofische crisis in de geschiedenis van de mensheid was het gevolg van een technologische doorbraak die de manier waarop we naar de wereld kijken en hoe we met de wereld omgaan, veranderde. Boy King is een sciencefictionplaat, en de basispremisse van sciencefiction is een menselijke, emotionele crisis in een hoogtechnologische wereld. Neem nu Tinder, en hoe die app de liefde formatteert in een digitale wereld.

Is dat wat je bedoelt met ‘not enough fucking, too much wondering’ in He the Colossus?

THORPE: Exact. We denken onszelf naar onze neergang. Zo krimpt in Japan de bevolking zienderogen, omdat de emoties van mensen verzadigd raken door hun onlinerelaties. We zijn zulke individuele entiteiten aan het worden dat we geen fysiek contact meer nodig hebben om onze primitiefste noden te vervullen. Daarom: minder denken, meer neuken!

‘De Britse band die uitblonk in filosofische songs over neuken’: zou je met die nalatenschap kunnen leven?

THORPE: Is het te laat om te zeggen dat Boy King ook gewoon een feestplaat is, goed om op te dansen en drugs te nemen? (lacht) Ik meen het: de donkerte met lichtheid dragen, dát is de geest van de plaat.

Kunnen we het nog even over Kanye West hebben? In ons vorige gesprek twee jaar geleden, zei jij, Tom: ‘Yeezus is een scharniermoment in de popmuziek. De invloed van Kanye zal zich nog lang en ver laten gelden.’ Ondertussen is Kanye’s The Life of Pablo eindelijk verschenen. Denk je nog steeds zo over hem?

FLEMING: Shit. (lacht) Tja, het is een conventionelere plaat, niet? He changes the market place, maar ik zou Kanye nu niet langer De Grote Artiest noemen.

THORPE: Ik heb nog nooit zo’n metaplaat gehoord als The Life of Pablo. Die track I Love Kanye: geniaal! Het is als een selfie in een spiegel van een selfie in een spiegel. Goede song? Neen, maar Kanye heeft geen goede songs meer nodig. Hij is de nieuwe Warhol, hij beseft: ik hoef niet goed meer te zijn in wat ik doe om goed te zijn in wat ik doe. Dat is niet waar Wild Beasts voor staat, but I’m totally fine with it.

Wie weet wordt Trump wel de eerste metapoliticus?

THORPE: (wisselt een blik met Fleming) Ik durf er zelf geen grapjes over te maken. Eender wat we daarover zeggen, we’re fucked.

WILD BEASTS

Op 12/10 in de Botanique. Alle info: botanique.be

door Jonas Boel

‘Kanye West is de nieuwe Andy Warhol. Een track als I Love Kanye is als een selfie in een spiegel van een selfie in een spiegel. Goede song? Neen, maar dat heeft hij niet meer nodig.’ Hayden Thorpe

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content