Kind van de rekening – Toch iemand die luistert: Joachim Lafosse geeft een stem aan kinderen die bij vechtscheidingen de hoogste prijs betalen.

Films: *** Extra’s: ** (Twin Pics)

De kiem van Joachim Lafosses oeuvre ligt vervat in Tribu, de kortfilm waarmee hij in 2001 afstudeerde en die het verhaal doet van een jongeman die jaloers is op de baby van zijn vader en diens nieuwe vriendin. Relatiestoornissen, vechtscheidingen, de verkoop van het ouderlijke huis en de strijd van of om het kind bij een echtelijke breuk zijn de thema’s die alle films van deze jonge Brusselaar markeren.

Lafosse, zelf een kind van gescheiden ouders, trad voor het eerst echt in de arena met het halflange Folie Privée (2004), een scherpe analyse van een stukgelopen relatie. Coscenarist en hoofdacteur is de Vlaming Kris Cuppens, die in nagenoeg alle films van Lafosse opduikt. In Folie Privée kruipt de man in de huid van een verstoten vader die geen afscheid kan nemen van zijn kind en het zijn ex en haar nieuwe vriend dan maar moeilijk maakt in een afgelegen villa in de Waalse Ardennen. De finale, op de tonen van Pergolesi’s Stabat Mater is onthutsend. Joachim Lafosse toont het cru, maar laat aspecten als de bemoeienis van vrienden en/of familie ongemoeid. Hij concentreert zich uitsluitend op de pijn van de scheiding en de hysterische confron- taties die eruit voortvloeien.

Relatieperikelen sturen ook de gemoederen in Lafosses Ça Rend Heureux (2006), al gaat het om meer dan dat. Aangezien zijn hele oeuvre sterk autobiografisch is, is het niet zo verwonderlijk dat hij eens een film óver een film zou draaien. Als geen ander kent hij de lijdensweg van de cineast die zijn film gemaakt wilt zien. Tegelijkertijd heeft hij het hier over hoe je eigen leefwereld tot inspiratie kan dienen en hoe de betrokkenheid bij de Vlaamse theatermakers hem zin deed krijgen om te blijven filmen – dankuwel Kris Cuppens. In tegenstelling tot de beladen voorgangers Tribu en Folie Privée, is Ça Rend Heureux in ieder geval speelser en grappiger.

Het echte werk begint echter met Nue Propriété (2006), waarvoor Lafosse Isabelle Huppert wist te strikken en waarin opnieuw de scheiding van de ouders het drama op gang trekt. De jongvolwassen Thierry en François (vertolkt door Jérémie en Yannick Renier) wonen nog steeds bij mams in en maken geen aanstalten om op eigen benen te staan. Het leidt in het gezin tot een ware oorlog, die zowel verbaal als fysiek stevig wordt uitgevochten. Het energieke camerawerk van zijn vorige producties ruilt Lafosse in voor een strakke en soberder beeldregie met een familiedrama in tableaux vivants als resultaat.

Liefde kan wreed zijn, ook die tussen ouders en kinderen of broers en zussen. In Nue Propriété worden de emoties niet luidruchtig en agressief tegen het doek gegooid. Lafosse laat ze druppelsgewijs doorsijpelen. Het effect is hartverscheurend.

Piet Goethals

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content