Bart Cornand
Bart Cornand Redacteur Knack

Sherry, Sheeery – De nieuwe Jimi Hendrix is de beste plaat die in veertig jaar van hem is verschenen.

Valleys of Neptune

Sony

Schart. Schartschartschart. Schaaaaaaaaaaaart. Staat het haar op uw armen al rechtop? Wat u hoort, is het geluid van producers die restjes van de Jimi Hendrix-catalogus uit de uithoek van een kluis schrapen. En dat al veertig jaar lang. Zelfs het verzamelde werk van The Beatles – herinner u Free Like a Bird en drink snel een sherry – is nooit zo mismeesterd als dat van de gitarist uit Seattle.

Het begon al het jaar na zijn dood op 18 september 1970, met de release van drie monstruositeiten: The Cry of Love, Rainbow Bridge en War Heroes, en het ging door en door tot in de jaren 90. Telkens weer ging het om overschotjes, demo’s en flarden van songs die door producer Allen Douglas onder handen werden genomen. Die Douglas liet – tijd voor de tweede sherry – begeleidingstracks wissen, overdubde gitaarpartijen en voegde achtergrondkoortjes toe. Voor de draak Voodoo Soup (1995) liet hij de drums zelfs inspelen door Bruce Gary, potstamper bij The Knack. Het was de doodsteek: na jarenlang procederen en een offensief van het vakblad Guitar World kregen vader Al Hendrix en halfzus Janie de rechten in handen. Niet dat het geschraap ophield – om de paar jaar kwam er wel een cd uit met ‘onuitgegeven opnames’ die elke verzamelaar allang op bootleg had – maar het was tenminste een geval van fair trade. Ter gelegenheid van zijn 40e sterfdag komt er een nieuwe zwik op ons af, en ondanks alles kunnen we daar alleen maar blij mee zijn. Experience Hendrix L.L.C. (pa en zus dus) sloeg de handen in elkaar met Sony/Legacy voor een grootschalig heruitgaveproject. Eerste halte: Valleys of Neptune.

In tijden van crisis zijn mensen tot grootse dingen in staat, zo is bekend, en dat was met Jimi niet anders. De opnames van zijn magnum opus Electric Ladyland waren een calvarie geweest, met meer groupies, fans en taxi-chauffeurs dan echte muzikanten in de studio. De hiaat tussen die dubbelelpee en de opening van Hendrix’ eigen studio in Greenwich Village – het licht aan het einde van de tunnel waar hij zo naar uitkeek – was een periode van zoeken en tasten, met nieuw personeel, nieuwe songstructuren en een nieuw geluid. U voelt ons al komen: uitgerekend díé opnames, onder andere van pas ontdekte tapes, zijn nu uitgebracht. Geen overdubs, geen losse eindjes, gewoon vakwerk van Hendrix’ vaste mixer Eddie Kramer. Uitschieters? De wopping versie van Stone Free, de zware funk van Bleeding Heart die Band of Gypsys voorspelt, een elektrische versie van de blues in Hear My Train A Comin’, en het vermist gewaande Ships Passing Through the Night. Slotsom? Hendrix was op het eind van zijn leven lang niet de verwaaide pothead waarvoor hij wordt versleten. De man was fris genoeg om die amateur van een Noel Redding buiten te zetten en te vervangen door de elastische bassist Billy Cox. I’ll drink to that.

DOWNLOAD

Bleeding Heart

Ships Passing Through the Night

Lullaby for the Summer

Bart Cornand

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content