Stefaan Werbrouck
Stefaan Werbrouck Ex-hoofdredacteur van Knack Focus en tv-freak

Elke maandag, 20.40 – Canvas

Wellicht kwam het doordat iedereen hem vroeg waarom hij per se nóg een kookprogramma wilde maken, maar in de aanloop naar In de Keuken schuwde Wim Opbrouck de grootspraak niet. Zijn portrettenreeks van enkele Vlaamse chef-koks zou ‘slow television’worden, vertelde hij in enkele interviews, en moest ‘écht anders’ zijn dan de recente lawine gastronomische tv. In één gesprek sprak Opbrouck zelfs de ambitie uit om van In de Keuken zomaar eventjes ‘het beste kookprogramma ooit’ te maken.

Tien weken na elkaar gaat Opbrouck langs bij een topkok om te praten over leven en werk, over hun visie op de haute cuisine en de kleine en grote geneugten in de keuken. Tussendoor maakt de chef twee ‘signature dishes’, gerechten waarin de huisstijl van het restaurant het best gevat wordt. Twee BV-vrienden van Opbrouck mogen dan op hun beurt proberen om met het recept van de kok bij de hand in hun eigen keuken een van die schotels na te bootsen, zodat we kunnen zien op welke vlakken een amateurkok en topchef van elkaar verschillen en waarin de toets van de meester schuilt.

Eerlijk gezegd vinden we dat concept niet zo vernieuwend of revolutionair als de makers vooraf lieten uitschijnen, en komt het ons veeleer nodeloos ingewikkeld over. De momenten waarin de koks aan het woord kwamen of achter hun fornuis stonden, waren in de eerste drie afleveringen meestal heel sterk. De chefs leken in niets op brullende bullebakken als Gordon Ramsay, maar praatten heel rustig en met bijzonder veel passie over hun vak. Aan de hand van hun anekdotes of handelingen kregen we inzicht in hun persoonlijkheid. De verrukking in de blik van David Martin van La Paix toen hij een vanillestokje opensneed of het verhaal van Gert De Mangeleer over hoe hij op zondagochtend naar vier verschillende bakkerijen rijdt om de beste broodjes te halen, toonden aan hoe een topkok in elkaar hoort te zitten.

Alleen hadden we na afloop telkens opnieuw het gevoel dat er maar een tipje van de sluier was gelicht, dat de chefs veel meer tijd hadden moeten krijgen. Zeker omdat het andere deel van In de Keuken, met de amateurs in de hoofdrol, telkens heel licht uitviel. Daarin werd vooral veel aandacht geschonken aan de stuntelige manier waarop de BV’s het gerecht klaarmaakten, zodat je weinig tot niets bijleerde over de ingrediënten en de kook-technieken van de chef, en je er evenmin achter kwam hoe een topkok nu precies het verschil maakt. Tenzij je natuurlijk echt gelooft dat je om een Michelinster te halen gewoon moet weten hoe je een bord mooi dresseert.

Het beste kookprogramma ooit is In de Keuken dus niet geworden. Het spijtige is dat het dat wel had kúnnen zijn, of dat de reeks op zijn minst bovenaan in de rangschikking had kunnen staan, als de makers een basisregel van het koken ter harte hadden genomen: het is veel gemakkelijker om een lekker gerecht te maken met twee goede ingrediënten dan met vijf middelmatige.

Lees nog meer recensies en bedenkingen in de nieuwe blog Testbeeld op FOCUSKNACK .BE

Stefaan Werbrouck

‘Het beste kookprogramma ooit is ‘In de Keuken’ niet geworden. Het spijtige is dat het dat wel had kúnnen zijn.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content