Miljoenen verkochte platen, een handvol Grammy Awards en complimentjes van Stevie Wonder, Aretha Franklin, Paul McCartney en Elton John. U en ik zouden voor minder naast onze schoenen beginnen te lopen, maar niet zo John Legend, de nieuwe boy wonder van de R&B. ‘Ik ben immuun voor verwaandheid.’

John Legend – echte naam: John Stephens – groeide op in Ohio, en begon piano te spelen op zijn vijfde. Op zijn zevende zong hij voor het eerst in de kerk, op zijn achttiende speelde hij al piano bij Lauryn Hill, en op zijn drieëntwintigste had hij naast een universitair diploma al gastrolletjes bij Twista, Alicia Keys en Janet Jackson op zijn curriculum staan. Toch duurde het daarna nog een paar jaar voor studentenadviseur John Legend van zijn muziek kon gaan leven. Geen enkele platenmaatschappij zag brood in hem, en uiteindelijk was het zijn jeugdvriend Kanye West die hem geld leende voor zijn debuutplaat Get Lifted van twee jaar geleden. ‘Ik heb alles aan Kanye te danken’, erkent Legend, maar hij stelde zijn mentor geenszins teleur. Get Lifted ging drie miljoen keer over de toonbank en was goed voor drie Grammy Awards, en on top of that mocht Legend ook nog eens samenwerken met Aretha Franklin en Stevie Wonder, én werd hij door modeblad Esquire uitgeroepen tot tweede best geklede man ter wereld – hij moest enkel de nieuwe James Bond laten voorgaan.

Je wordt wel eens in één adem genoemd met vocale acrobaat D’Angelo. Wat is het geheim van je stem?

John Legend:(Wijst op een kingsize-beker thee) Dit hier, en verder: honing, eucalyptussnoepjes, zo weinig mogelijk praten en zoveel mogelijk rusten. Ik probeer elke middag minstens anderhalf uur te slapen. Geleerd op tournee in Spanje, want in Amerika kennen ze het fenomeen ‘siësta’ niet.

Drie jaar geleden werkte je nog als studentenadviseur, onlangs vroeg Aretha Franklin je een song voor haar te schrijven. Was dat je ultieme ‘fuck me!’-moment tot nog toe?

Legend: Man, de voorbije twee jaar zijn één lang ‘fuck me!’-moment geweest. Mijn grote held Stevie Wonder die me vertelde dat mijn Ordinary People een van zijn lievelingssongs was, en die me stemadvies gaf. Mijn jeugdidolen Paul McCartney, Elton John, Prince en Michael Jackson die me bleken te kennen en bij mijn voornaam aanspraken…

Je hebt Michael Jackson ontmoet?

Legend: Een paar maanden geleden, ja. In Bahrein. Een oliesjeik had een Formule 1-wedstrijd georganiseerd voor beroemdheden, en daar was hij ook. Heel sympathieke man, niks wereldvreemd of zo. Hooguit een beetje op zijn hoede, maar een mens zou van minder.

In welke zin hebben de voorbije twee jaren jou veranderd?

Legend: Financieel ben ik er een pak op vooruitgegaan. Maar voor het overige… Kijk: ik ben opgegroeid in een simpele volkswijk in Ohio. Mijn vader was een simpele fabrieksarbeider, die dag en nacht werkte om zijn gezin uit het getto te houden. Dat heeft me immuun gemaakt voor verwaandheid.

Veel van je collega’s compenseren hun armoedige jeugd met opzichtige juwelen. Jij bent volstrekt bling-loos.

Legend: Ik hou gewoon niet zo van al dat gepronk. De enige grote aankoop die ik tot nog toe deed, was een flat in New York. En zelfs daarvoor moest ik mezelf overtuigen. ‘Je moet hoe dan ook ergens wonen, John. En het is een goede investering.’ Ik vrees dat ik geen talent heb voor uitspattingen.

Samen met Kanye West was je de enige zwarte artiest die zich roerde na de overstromingen in New Orleans. Op je website schreef je heelder essays, waarin je zelfs sociologen citeerde.

Legend: Ik was een voorbeeldige student, bro. En als ik geen muziek maak, mag ik nog altijd graag een boek lezen. Als je spreekt, dan moet je iets te zeggen hebben, vind ik. Zeker als je een publiek figuur bent. Emotioneel reageren kan iedereen, ik wil de lat hoger leggen.

Door Wouter Van Driessche