Het gaat goed met de boekenwereld, dank u. Dat blijkt toch uit de cijfers die Boek.be, de koepelorganisatie van het Vlaamse boekenvak, vorige week bekendmaakte. In de eerste week van december werden er in Vlaanderen 340.000 boeken verkocht, oftewel bijna 20 procent meer dan in dezelfde periode vorig jaar. Wat het persbericht van Boek.be echter zo interessant maakte, waren de titels van de boeken die het vlotst over de toonbank zijn gegaan.

Vanaf nu zal Boek.be op basis van de verkoopcijfers van de boekhandels elke week een top 10 publiceren, en uit het eerste lijstje blijkt alvast dat het niet de bevlogen poëziebundels of de doorwrochte non-fictieboeken zijn die massaal de deur uitvliegen. Neen, in die top 10 staan onder meer drie strips, een thriller van Pieter Aspe en drie boeken van Piet Huysentruyt. Dat bewijst op zijn minst dat het boek een cultuurproduct is als alle andere, en dus ook onderhevig is aan de wet dat kwaliteit en populariteit zelden samengaan. De volgende keer dat iemand met de kijkcijfers in de hand beweert dat televisie de ondergang van de westerse beschaving inluidt, weten we naar welke website we moeten verwijzen.

De top 10 toont ook aan hoe groot de invloed van de televisie op de boekenverkoop in Vlaanderen is. Naast de trilogie van Piet Huysentruyt staat er immers nog een werk in de lijst dat een afgeleide van een tv-programma is: het derde deel van het Sara-dagboek, en wel op de vijfde plaats. Het groeiende marktaandeel van tv-boeken is logisch: de laatste maanden kan er geen programma meer beginnen zonder dat er een paar weken later een verlengstuk ervan in de boekhandel ligt, van Dans Mondial over Voorbij De Grens tot Low Impact Man. Je kunt daar lacherig over doen – de boeken in kwestie zijn zelden meesterwerken, en de ‘auteurs’ zijn vaak ook niet degenen die ze bij elkaar gepend hebben – maar ze zorgen natuurlijk wel voor een pak inkomsten voor de uitgeverijen. En die kunnen dan gebruikt worden om de minder winstgevende boeken op de markt te brengen. Bovendien lokken ze mensen naar de boekenwinkels (en naar de boekenbeurs) die daar anders misschien niet meteen binnen zouden stappen. Let wel, dit is geen pleidooi om voortaan elke tv-persoonlijkheid tot schrijven aan te zetten – eerlijk gezegd is met het Boer zkt. Vrouw-boek ondertussen de grens van het welvoeglijke al bereikt – maar misschien kunnen we de rampscenario’s over hoe televisie het einde van het boek zou betekenen nu ook wel eens opbergen.

Door Stefaan Werbrouck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content