Elke zondag, ca. 23.00 – Canvas

Je kunt moeilijk naar het tweede seizoen van Iets met Boeken kijken zonder te denken dat het programma gekortwiekt is. Toen de talkshow vorig jaar zijn debuut maakte, konden presentatoren Jan Leyers en Leon Verdonschot nog in primetime hun ding doen en bovendien tien minuten langer dan nu. Dit seizoen mogen de auteurs die te gast zijn voor en na het gesprek wel nog even voorlezen uit hun favoriete werken, alleen krijg je die performance enkel te zien als je naar de website van het programma surft of als je een plaatsje hebt gekregen tussen het schaarse publiek.

Het centrale concept van toen is eveneens wat verwaterd: vorig jaar nodigden Leyers en Verdonschot twee schrijvers uit – een uit elk taalgebied – van wie ze dachten dat ze een en ander met elkaar gemeen hadden, zodat er zich tussen de twee auteurs rond de centrale tafel een gesprek kon ontspinnen. We geven grif toe dat het vaak bij goede voornemens bleef, maar de mogelijkheid was er tenminste. De twee schrijvers die nu naar de studio komen, moeten op krukjes plaatsnemen en worden gewoon na elkaar geïnterviewd, zodat alle interactie bij voorbaat grotendeels is uitgesloten. Eigenlijk krijg je de indruk dat Iets met Boeken zachtjes naar de uitgang wordt begeleid, en zich eerst nog even mag opwarmen in de vestiaire voor het de koude buitenwereld moet trotseren.

We vermoeden dat de vele criticasters van het programma geen traan zullen laten als Leyers en Verdonschot – euhm – de boeken moeten dichtdoen. En toch zouden wij het verdwijnen van Iets met Boeken een verarming vinden, omdat de schrijvers die in het programma uitgenodigd worden allerminstwereldberoemd of plat geïnterviewd zijn.Christophe Vekeman en Jeroen Olyslaegers, de Vlaamse inbreng in de eerste twee afleveringen, zijn bij ons niet eens grote namen,laat staan dat men er in Nederland storm voor loopt. De twee Nederlandse schrijvers die Jan Leyers naar de studio had gehaald, Thomas Rosenboom en P.F. Thomése, verdienen in Vlaanderen dan weer ontegensprekelijk een groter publiek dan ze momenteel hebben.

De gesprekken uitdie eerste afleveringen waren erg ongelijk van niveau: dat tussenJan Leyers en Thomas Rosenboom verliepbijvoorbeeld bijzonder stroef, en het feit datde presentator naarde huisdieren van de schrijver begon te vragen, hielp niet echt. Maar het interview van Verdonschot met Jeroen Olyslaegers was heel interessant, omdat Verdonschot oprecht enthousiast leek over Olyslaegers’ boek Wij en dat aanstekelijk werkte bij de auteur. Die verklapte dat hij toen zijn boek al in de winkel lag, besefte dat hij op het einde één zin vergeten was en dat hij, mocht Wij ooit verfilmd worden, nu al de slotscène in zijn hoofd heeft.

Iets met Boeken is ontegensprekelijk een compromis, tussen de vederlichte gesprekjes met schrijvers in De Laatste Show en de diepgaande interviews uit de programma’s die Adriaan van Dis en Michaël Zeeman ooit presenteerden. Maar het is een eerbaar compromis.

Lees nog meer recensiesen bedenkingen in deblog Testbeeld op FOCUSKNACK .BE

Stefaan Werbrouck

Je krijgt de indruk dat Ietsmet Boeken zachtjes naarde uitgang wordt begeleid,en zich nu nog even mag opwarmen in de vestiaire.