Hoe diep gaapt de generatiekloof in de techno? Ouwe rakker Vitalic en jonge honden The Bloody Beetroots, broederlijk verenigd op de affiche van I Love Techno, turen in de afgrond die hen scheidt.

Vitalic

Al is hij met Flash Mob nog maar aan zijn tweede album toe, toch behoort Vitalic – né Pascal Arbez – al tot de oude garde in het dancewereldje. De grondlegger van de overstuurde hoover sound koppelde vier jaar geleden nog techno aan harde rock, maar tapt tegenwoordig uit een ander vaatje.

Je bent van het platteland naar Dijon verhuist. Heeft dat je beïnvloed?

Arbez: Het is niet dat ik plots in New York woon hé? Mijn werkmethode is dezelfde: ik sta ’s ochtends op en start mijn apparatuur. Ik drink zes liter koffie, rook tweehonderd sigaretten, maak intussen veel lawaai en rond drie uur ’s nachts ga ik slapen. Een half jaar later heb ik een nieuw album klaar.

Waarom heeft het dan toch vier jaar geduurd voor je met een tweede plaat kwam – een eeuwigheid inhet dancewereldje?

Arbez: Simpel, ik was de muziek even beu. Na drie jaar toeren was ik compleet op. Ik heb dus op mijn luie krent gezeten, heb nieuwe meubels gekocht en ben met vrienden op stap geweest. Het is riskant om zo lang uit beeld te verdwijnen, maar wie genoeg kwaliteiten in huis heeft, staat boven alle trends en hypes, als ik zo vrij mag zijn.

Je hebt je karretje anders wel aan de discorevival gehangen.

Arbez: Er heeft altijd een disco-element in mijn muziek gezeten. Luister maar naar mijn eerste ep (‘ Poney EP‘ , uit 2001; nvdr), daarin hoor je duidelijke disco-invloeden. Ik was al met dit album bezig voor disco opnieuw een hip modewoord was. Daarbij, wat is disco precies? Het kan zoveel betekenen. Ik ben Boney M niet, begrijp je?

Op Pukkelpop stond je – letterlijk – naast The Bloody Beetroots geprogrammeerd. Voel je soms de hete adem van de jonge garde in je nek?

Arbez: Weinig last van ondervonden. Op het Reading festival stond ik op dezelfde hoogte als La Roux en Radiohead, dat was pas lastig. ( Lacht)

Nochtans ging in de Boiler Room het dak eraf, terwijl in jouw tent veeleer een gezapig sfeertje heerste.

Arbez: (Zwijgt) Tja, misschien zijn The Bloody Beetroots momenteel hot in België, maar ik vond hun, ahum, performance niets om over naar huis te schrijven. Gewoon twee dronkendj’s die niet met hun vingers van deeffectenknopjes kunnen blijven.

Jij speelt alles live. Je loopt niet hoog op met dj’s?

Arbez: Dat klopt, maar sinds kort sta ik soms achter de draaitafels. Veel minder voorbereiding en leuk om te doen. Ik speel een mix van dancehall, techno en wat chicken music om de boel aan de gang te houden.

Zoals de vogeltjesdans?

Arbez: Je weet wel, Crookers enconsorten.

Je ligt zelf aan de basis van die kiekenmuziek! Die gasten kopiëren toch volop jouw typische ‘hoover sound’?

Arbez: Ik heb het wel gehad met die opgefokte sound. Het is eenheidsworst geworden. Daarom laste ik een pauze in, en dáárom klinkt mijn muziek net dat tikje… anders .

Heb je zelf ooit dronken een show gespeeld?

Arbez: Neen, maar ik ben wel al héél snel dronken geworden achteraf. (Lacht luid)

The Bloody Beetroots

Rond het duo The Bloody Beetroots hangt een waas van mysterie. Steevast verstopt achter hun Venommaskers klommen Sir Bob Cornelius Rifo en Tommy Tea pijlsnel tot de hoogste regionen van het dj-legioen. Met hun debuut Romborama onder de arm komen ze Flanders Expo platwalsen.

Jullie worden vaak in één ademgenoemd met Crookers. Terecht?

Rifo: We maken alle twee deel uit van een nieuwe beweging in Italië die doorbreekt met muziek die in ons eigen land niet ernstig genomen wordt. Wij hebben namelijk geen traditie in elektronische muziek zoals Engeland en Duitsland. Onze wortels zijn wel verschillend: die van Crookers liggen in het hiphopmilieu, ik ben gewoon een oude punk.

Behalve punk en rockabilly, schuif je ook klassieke muziek naar voor als invloed.

Rifo: Ik ben als kind klassiek geschoold en kan nog steeds een sonate smaken. Klassieke muziek was in haar tijd soms even controversieel en non-conformistisch als de Sex Pistols eind jaren 70. Bij de eerste opvoering van Stravinsky’s Le Sacre du Printemps in 1913 braken er zelfs rellen uit in de zaal!

Je laat in de bio ook de namen vallen van de futurist Luigi Russolo en illustrator Tanino Liberatore. Pikken de kids die referenties op, denk je?

Rifo: Neen, maar muziekjournalisten stellen er wel vragen over en zo krijg ik mijn deeltje persaandacht. (Grijnst) Ik ben een grote fan van comics, een kunstvorm die barst van de metaforen. Tanino Liberatore heeft met de stripreeks Rank Xerox en zijn speelse manier om geweld af te beeldeneen diepe indruk nagelaten opde achtjarige Cornelius Rifo.Zijn manier van tekenen heeftme deels gevormd tot wie ik ben. He trashed my innocence.

Is dat wat jij probeert te doenmet The Bloody Beetroots?

Rifo: We krijgen tijdens onze shows weinig achtjarigen over de vloer. (Lacht) Neen, The Bloody Beetroots zijn onschuldig. Eerlijkheid is altijd onschuldig.

Nochtans gaat het er heftig toe tijdens jullie sets. De intense devotie van het publiek heeft iets beangstigends, fascistisch bijna.

Rifo: Onzin! Fascisme draaide rond orde en gehoorzaamheid. Ik benhelemaal voor anarchie en vrijheid.

Jullie set op de laatste editie van Pukkelpop klonk nogal chaotisch. Waren jullie dronken?

Rifo: Als je dronken kanworden van appelsap. Maarchaos is goed, niets op tegen.

Jullie staan op I Love Techno op de affiche met onder meer Vitalic en Boys Noize. Wat vind je van hun muziek?

Rifo: Ik respecteer hun ding, maar wil er liever niet mee vergeleken worden. The Bloody Beetroots klinken lichtjaren vooruit – en véél luider. (Grijnst)

Er gaan stemmen op dat The Bloody Beetroots eigenlijk het hersenspinsel is van twee bekende producers. Tiga en Jesper Dahlbäck bijvoorbeeld, of Etienne De Crecy enPhilippe Zdar.

Rifo: Te belachelijk voor woorden. Je kunt ons evengoed de reïncarnatie van Beethoven en Mozart noemen!

Waarom dan die maskers?

Rifo: Dj’s zijn toch de nieuweboybands? Alleen dragen wij onze maskers aan de buitenkant.

I LOVE Techno

zaterdag 24/10 in Flanders Expo, Gent.

Info www.ilovetechno.be

Door Jonas Boel

ARBEZ: ‘Ik sta boven alle trends en hypes, als ik zo vrij mag zijn’

RIFO: ‘Ik wil liever niet met heM vergeleken worden’