De crème de la Cream – Of hij de beste drummer ter wereld is, staat ter discussie, maar Ginger Bakers duizelingwekkende rock-‘n-rollbiografie biedt wel genoeg stof voor negen levens.

Ginger Baker & Ginette Baker

John Blake, 291 blz., euro21.85

Een typische muzikantengrap: ‘Hoe noem je een drummer die het uitmaakt met zijn vriendin? Dakloos!’ Drummers zijn nu eenmaal leeghoofdige, losgeslagen projectielen die in de weg lopen van de serieuze artiesten op het voorplan. Destructieve gekken die met moeite maat houden en vooral dienst doen als mascotte. Denk maar aan John ‘Bonzo’ Bonham van Led Zeppelin, Keith Moon ‘The Loon’ van The Who en, euhm, Ben ‘Blokken’ Crabbé. Nog eentje: ‘What do Ginger Baker and black coffee have in common? They both suck without Cream.’ Een flauwe grap. Peter ‘Ginger’ Baker genoot zijn grootste faam naast Eric Clapton en Jack Bruce in het powerbluestrio Cream, maar dat de roodharige slagwerker daarnaast geen enkele roffel van betekenis heeft gespeeld, is pure onzin.

U kunt zijn muzikale loopbaan en vooral onwaarschijnlijke levenswandel nalezen in diens samen met dochterlief gepende autobiografie. Baker is een man van twaalf stielen en dertien ongelukken. Zo worstelde hij al voor de swinging sixties met een knoert van een drugsverslaving, maar kan hij het in tegenstelling tot zijn generatiegenoten Bonham en Moon wél navertellen. Al heeft het niet veel gescheeld.

Met een rotvaart vertelt Baker over zijn muzikale ontluiking in de jazzscene van Londen, de eerste successen met The Graham Bond Organisation, de wonderjaren met Cream en Blind Faith en zijn voorliefde voor ‘de polsslag van Afrika’. Onderweg stellen sneeuwstormen en bijtende muskieten hem op de proef, stapelen de autocrashes en vechtpartijen zich op, strompelt hij van de ene amoureuze verwikkeling in de andere en gaat de ene investering nog meer de mist in dan de vorige. Groupies delen met Jimi Hendrix, het eerste optreden van The Rolling Stones en spannende avonturen in Nigeria aan Fela Kuti’s zijde: zulke faits divers passeren in een duizelingwekkend tempo de revue.

Als lezer blijf je daardoor af en toe op je honger zitten, aangezien de ware zielenroerselen van deze elitejunk verborgen blijven. Zo is Hellraiser niets meer dan het – weliswaar entertainende – testament van een overlever. Baker toont zich een wandelend vat vol tegenstrijdigheden, dat verzot is op polo en rally’s rijden, voortdurend tussen drie continenten en ontelbare schimmige affaires pendelt, maar ondanks alles steeds weer op zijn pootjes terechtkomt.

Jonas Boel

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content