Zondag 26/4, 21.00 – Canvas

Hij is pas 32 en toch pronkt Jef Neve met zijn portret in Canvas’ prestigieuze Goudvis-reeks tussen grootheden als Josse De Pauw, de gebroeders Dardenne en Guy Cassiers. ‘Een hele eer’, glundert het jonge pianowonder. ‘Toen men mij vroeg om mee te werken was ik mij er nog niet van bewust dat ik tussen die namen zou staan’, zegt Neve. ‘Tot ik de lijst zag en dacht: oei, indrukwekkend.’

Wat zullen we in jouw aflevering precies te zien krijgen?

Jef Neve: De ploeg heeft me tijdens verschillende concerten gevolgd – met mijn trio in de Ancienne Belgique, in de Vooruit met Gabriel Rios, en twee solo-optredens in Flagey en in Madrid. Vooral dat laatste vond ik bijzonder tof, omdat je door samen te reizen elkaar beter leert kennen. Dat weet ik wel te waarderen. Ik vond het bijvoorbeeld een heel toffe kennismaking met regisseuse Rita Mosselmans, een vrouw met verreikende voelsprieten. Ze voelt niet alleen heel diepe dingen aan, maar is ook bijzonder to the point. Met het vele goede nieuws dat er de laatste tijd over mij verschijnt, dreigt er een beeld te ontstaan dat alles zomaar komt aangewaaid. Ik zal niet ontkennen dat het heel goed gaat, maar het komt heus niet vanzelf. Rita sneed tijdens onze gesprekken ook zwaardere thema’s aan die ik niet elke dag op mijn bord krijg.Ze heeft er gelukkig geen melodrama van gemaakt, maar toont me wel meer als mens.

Zou je van dat hoerasfeertje niet haast bijgelovig worden?

Neve: Bijgelovig niet. Ik probeer mijn ding te doen en ik werk hard. Ik weet waar ik sta, maar nog beter waar ik níét sta. Ik heb nog veel te leren. En wat die hoerasfeer betreft: ik blijf realistisch. Ik besef dat de wind ook wel eens van voren zal komen. Ik had onlangs Baptiste Trotignon te gast in de Klarastudio. Van hem kan je zeker zeggen dat hij waanzinnig succesvol is, en daarom vroeg ik hem wat hij vond van de uitspraak dat het hem in de schoot is geworpen. Hij antwoordde: ‘Ik heb altijd heel hard gewerkt, maar heb ook wat geluk gehad. Je moet ook de juiste mensen tegenkomen.’ Daar kan ik me alleen maar bij aansluiten. Ik heb het geluk dat men iets ziet in wat ik doe. Er zijn veel andere artiesten die even hard werken als ik, maar niet datzelfde draagvlak vinden.

‘Goudvis’ schuift ook aan bij de keukentafel omdat bij deze artiesten geen onderscheid zou zijn tussen werken privé. Geldt dat ook voor jou?

Neve: Ik vrees van wel: ik sta op met muziek en ga ermee slapen. Maar ik let er wel op dat de riem er af en toe afgaat om weer inspiratie en energie op te doen. Al merk ik dat de maten met wie ik pinten pak ook allemaal in de muziek zitten. (Lacht) Maar Goudvis heeft dat mooi in beeld gebracht. Ik ben blij dat dat vandaag nog kan: de tijd nemen om ietsdieper te gaan en er iets moois vante maken.

(H.V.G.)