Pulp action – Klop en schop een niet aflatende stroom tegenstanders tot pulp op de wijze der speelhalkast: in ‘God Hand’ is de gameplay even primitief als het geweld.

PS2 Glover Studio/Capcom Gameplay: 8 l Grafiek: 7 l Geluid: 9

Voorspelbaar, overdreven, oppervlakkig en bij momenten zelfs ronduit slecht: zo ziet God Hand eruit, en niet alleen op het eerste gezicht. Het is tevergeefs zoeken naar een dubbele bodem, wat de vaststelling dat je je ondertussen wel te pletter amuseert er alleen maar ongemakkelijker op maakt.

God Hand is een zogenaamde brawler, het type game waarin je een spierbundel doorheen een eindeloos aantal levels leidt terwijl hij een niet aflatende stroom tegenstanders tot pulp klopt en schopt. Het genre kende zijn hoogdagen op de speelhalkasten in de jaren 80 en begin jaren 90 – tenzij u de luiers nog niet ontgroeid was, denkt u ongetwijfeld vol weemoed terug aan de vele uren (en muntstukken) die u aan klassiekers als Double Dragon en Streets of Rage heeft besteed. Sindsdien is de populariteit van dergelijke spelletjes flink getaand: de moderne gamer neemt geen genoegen meer met repetitieve gameplay waarin hem alsmaar opnieuw dezelfde lastige maar nooit onoverkomelijke tegenstanders voor de voeten gegooid worden.

Sommige ontwikkelaars vermommen deze formule met blitse graphics, filmische camerahoeken, omgevingspuzzels of een injectie van elementen uit andere genres. Niet zo de makers van God Hand: zij gingen voluit voor nostalgie en de old school-aanpak. Het verhaaltje draait om ene Gene, die is gezegend met een bionische arm. In wat aanvankelijk een hersenloze toetsenrammer lijkt, schuilt een best interessant aanvals- en verdedigingssysteem. Je stelt zelf moves samen door een rits bewegingen aan elkaar te linken, en kent die vervolgens aan een toets toe. Al doende verdien en koop je alsmaar meer moves, wat nieuwe combinaties oplevert en zo voor variatie in de combat zorgt.

Hoewel de PS2 stilaan zijn leeftijd begint te verraden, is hij het perfecte platform voor deze God Hand: een driekwartretrogame met tussenfilmpjes en dialogen zó zwaarwichtig dat zelfs B-filmregisseurs er zich voor zouden schamen. Zich onthouden indien ernstig – of indien u te beroerd bent om toe te geven dat een game van dit slag u nog kan bekoren.

Raf Picavet

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content