In de Gentse muziekscene gonsde het al even van de geruchten, nu is het officieel. De ‘hoofdstad van West-Vlaanderen’ heeft er een nieuwe groep bij: Ertebrekers, oftewel Flip Kowlier en twee nieuwe moaten. ‘Het Nederlands is niet echt funky.’

De eerste single, De zji, zit op de radio, de albumhoes is wereldkundig gemaakt, en de eerste try-outs zijn achter de rug. De drie Ertebrekers – Flip Kowlier, Peter Lesage en Jeffrey Jefferson – zitten er ontspannen bij, hier in café Gomez op de bij Gentse feestnummers populaire Oude Beestenmarkt. Al speelden tijdens de try-outs de zenuwen op, bekent Kowlier. ‘Ik speel bas, ik zing en rap, wat een niet vertrouwde, rare combinatie is voor mij. En Peter speelt keyboards aan een statief, rechtstaand dus. Dat is ook nieuw.’ De toetsenist, die u herkent uit de achterhoede van Kowlier, maar ook als handlanger van Gabriel Rios en frontman van zijn eigen groep, Moiano, beaamt dat: ‘We hebben op het podium allemaal meerdere functies. Zelf ben ik gelukkig ook gewend om beide handen afzonderlijk te gebruiken.’ Het derde en minst bekende lid, Jeffrey ‘Jefferson’ Bearelle, heeft wel podiumervaring, maar zingt bij Ertebrekers voor het eerst in het Nederlands.’Negentien jaar geleden ben ik begonnen met rappen, in het Engels’, vertelt hij. ‘Via het breakdancen kwam ik bij oude funk en soul terecht, en zo bij artiesten als Jamiroquai en D’Angelo. Zo ben ik beginnen te zingen, en toen ik met mijn groep Soul Rock Avenue eens zijn voorprogramma speelde, in Izegem, heb ik Flip voor het eerst ontmoet.’

En jij, Flip, dacht: dat kan hij beter in het West-Vlaams doen?

FLIP KOWLIER: Jeffrey heeft heel veel talent, maar in het Engels valt talent simpelweg minder op. Er zijn er nog die willen klinken zoals D’Angelo, hé. In het West-Vlaams heb je meer kans om erboven uit te steken, vind ik. Toen ik Jeffrey voor de tweede keer ontmoette, bij de opnames van de single Eurocent van hem en Chillow, hoorde ik hem in het West-Vlaams zingen, en hij deed dat heel naturel. Daarbij is Jeffrey afkomstig van Ingelmunster, vlak naast Izegem, dus het dialect zat meteen goed. Nochtans hoor ik andere mensen zelden graag zingen in het Nederlands of het West-Vlaams – blijkbaar is dat moeilijk (lacht) – maar bij Jeffrey zat het meteen goed.

JEFFREY JEFFERSON: Flip heeft me toen aangeraden om verder te gaan met teksten in het Nederlands te schrijven. Intussen kende ik ook Peter…

PETER LESAGE:And the rest is history.(lacht)

KOWLIER: Ja, zie ons hier nu zitten. Voor alle duidelijkheid: ik ben niet de drijvende kracht of de man die bij Ertebrekers aan de kar heeft moeten trekken. Toen Jeffrey ons met demo’s bleef bestoken, konden we gewoon niet anders dan een West-Vlaamse boyband op te richten. (lacht)

Peter, ik dacht dat jij een Gentenaar was?

LESAGE: Sorry, jong: mijn roots liggen in Ardooie, in dezelfde contreien als Izegem en Ingelmunster.

Toen ik de single De zji voor het eerste hoorde, dacht ik meteen aan The Doobie Brothers en soortgelijke softrockers uit de seventies.

KOWLIER: The Doobie Brothers? Mooi, dat beschouw ik als een compliment.

LESAGE: Er zit vooral veel soul uit de seventies en eighties in Ertebrekers. The Gap Band, late Marvin Gaye, Earth, Wind & Fire…

Kan het zijn dat ik aan het eind van De zji een zweem AutoTune hoor, Kanye West achterna?

KOWLIER: Het is het vervormingseffect van een vocoder. Met ’t Hof van Commerce speelden we daar ook al mee. AutoTune gebruik ik soms op mijn soloplaten. Niet als een effect, maar om een klein beetje te helpen, bij te sturen. Daar is niks mis mee, vind ik.

Op het g-funkachtige Party Too Much doet de Zuid-Afrikaan Jack Parow mee. Waarom?

KOWLIER: Het is iemand die ik goed vind en met wie ik het uitstekend kan vinden. Die single verschijnt ook in Zuid-Afrika. Als we daar wat optredens kunnen versieren, is dat mooi meegenomen. Ik had hem al twee keer ontmoet, waarvan één keer in het kader van het Canvasprogramma Soundtrack. Jack is een zeer rustige, gemakkelijke gast. We hebben zijn vocals in een halfuurtje opgenomen toen hij even in Amsterdam was. Het klópte gewoon.

JEFFERSON: Het Zuid-Afrikaans is qua klank ook verwant aan het West-Vlaams.

Serieus?

JEFFERSON: Sommige West-Vlaamse klanken komen overeen met Engelse, en ook het Zuid-Afrikaans rolt op een soortgelijke manier. Het algemeen Nederlands is eerder hoekig, niet echt funky.

Ertebrekers in proper Nederlands, het zou niet lukken?

KOWLIER: Het zou óns niet lukken.

JEFFERSON: Of toch heel moeilijk zijn. Het West-Vlaams is een leukere taal om mee te spelen. Ik kan er meer woordspelletjes en humor in kwijt.

KOWLIER: Ik heb eens een cover van Will Tura opgenomen, met Peter aan de knoppen. Het plan was om dat nummer, Als de zomer weer voorbij zal zijn, in het proper Nederlands op te nemen, maar na één minuut riep Peter al vanuit de cabine: ‘Néé, stop, niet doen!’ (lacht)

De naam D’Angelo is al gevallen, en je hoort zijn invloed inderdaad in een nummer als Vang et. Alleen: D’Angelo is, in tegenstelling tot jullie, bloedserieus. Zou Ertebrekers overeind blijven zonder de woordspelletjes en humor?

JEFFERSON: Niet álle teksten zijn pure lol, hé. Geen goeste, bijvoorbeeld, is vrij donker. Daar dient de humor eerder om voor een lichtpuntje te zorgen. Humor als uitlaatklep.

Toegegeven, voor mijn Gentse oren klinkt alles in het West-Vlaams een beetje grappig.

KOWLIER: Ja, maar, daar moet je mee oppassen. Ik begrijp wel wat je bedoelt, maar als je hetzelfde over Afrikaans zou zeggen, dan begeef je je op het randje, niet?

Lachen is niet uitlachen, en zelfs een gevoelige zin als ‘voe joe gelukkig te moakn, kwilde jen erte nie breken / ket ol gezongen in n liedje, ke kansen verkeken’, uit Ik loate los, klinkt grappig voor wie het West-Vlaams niet machtig is.

KOWLIER: Kijk, we pakken onszelf niet al te serieus, dus die kwinkslagen zullen er altijd zijn. Maar in de tekst van Gie en ik zit bijvoorbeeld wel behoorlijk wat kwaadheid en frustratie.

Je zingt daarin over de bourgeoisie en het kalifaat. Een protestsong?

KOWLIER: Een protest tegen de verzuring is het. Je hebt tegenwoordig veel te veel mensen die overal een reden vinden om te klagen. Alles is de schuld van de banken, of van de overheid, of van de migranten. Er is altijd wel iets of iemand. Ik heb het daar héél lastig mee. Man toch, de mens kan nogal een beetje zágen, weet je wel! En jammer genoeg ken ik ook dat type mensen in mijn omgeving. Daar gaat die tekst over.

En jullie vonden een gospelsfeer daar ideaal bij?

LESAGE: Dat is eerder toeval. Tijdens een van onze eerste sessies had ik ’s ochtends iets van Donny Hathaway of Ray Charles opgelegd – iets gospelachtigs, in elk geval. Wat me herinnerde aan een melodie die ik al eens eerder bedacht had. Ik heb me aan de piano gezet en van daar is het nummer verder opengebloeid. Tegen het eind van de dag was het klaar. De originele werktitel was trouwens Ertebreker, vandaar de groepsnaam.

Op één dag? Zijn alle songs zo vlot tot stand gekomen?

KOWLIER: Eigenlijk wel. Sommige nummers zijn onder ons drieën ontstaan, andere hebben we afzonderlijk gemaakt.

LESAGE: Zo is de basis van Vang et een ongebruikt nummer van Moiana uit 2008. Ik mailde het naar Jeffrey met de boodschap: ‘Misschien kunnen we hier iets mee doen.’ Tegen de avond kreeg ik een bestandje terug, voorzien van tekst en alle vocalen. Et voilà, klaar! (lacht)

KOWLIER: Hij is daar echt straf in. Wanneer je Jeffrey een aanzet geeft, komt hij heel snel met iets terug waarvan je denkt: ‘Wow!’

JEFFERSON: Teksten schrijven, melodieën bedenken: ik doe niks liever. En die twee zitten me hier nu wel te bestoefen, maar zij bieden me met Ertebrekers een enorm mooie kans. Het is een eer om te mogen samenwerken met twee muzikanten die ik bewonder, twee vrienden, bovendien.

Flip, je zult Jeffrey moeten bijschrijven in Min moaten.

KOWLIER:(blaast) Mja…

LESAGE: Hij heeft het voor mij ook niet gedaan, hoor, en wij zijn al langer vrienden. (lacht)

KOWLIER: Dat is ’t, hé. Als ik het voor Jeffrey doe, dan ook voor Peter. En het is al zo een lang nummer!

OTEL

Uit op 25/3 via Petrol. Releaseshow op 14/4 in de Vooruit in Gent. Alle info: vooruit.be

DOOR JONAS BOEL – FOTO’S WOUTER VAN VAERENBERGH

‘Man toch, de mens kan nogal een beetje zágen, weet je wel! En jammer genoeg ken ik ook dat type mensen in mijn omgeving. Daar gaat Gie en ik over.’ (Flip Kowlier)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content