Maandag 14/9, 20.40 – één

meer info op: http://www.askoyii.be/index.htm

‘Waarom gaan we niet de boot van Jacques Brel opgraven?’ De droom van de broers Staf en Piet Wittevrongel is in één eenvoudige zin samen te vatten, maar de verwezenlijking heeft uiteraard wat meer voeten in de aarde gehad. Gevonden vreten dus voor het geslaagde Woestijnvisprogramma Een Simpel Plan.

In het begin van de jaren zeventig stortte Jacques Brel zich met z’n nieuwe liefde Maddly Bamy op het zeilen. Met de Askoy brachten de wereldzeeën hem naar de Markiezeneilanden, waar hij, eenmaal longkanker werd vastgesteld, tot z’n dood verbleef. Het schip zelf zonk, na enkele andere eigenaars en hun omzwervingen, voor de kust van Nieuw-Zeeland. Het zeil van het schip werd destijds gemaakt door de familie Wittevrongel en dat bracht de broers Staf en Piet op het idee het schip weer op te graven.

‘Ik herinner mij nog de keren dat Jacques Brel bij ons langskwam voor dat zeil’, mijmert Piet Wittevrongel. ‘Ik was toen 21 jaar en u moet weten dat ik als soixantehuitard Brel als een soort geestelijke vader beschouwde. Ik was uiteraard zeer onder de indruk tijdens die ontmoetingen. Zeker als je weet dat Brel in het echt heel bescheiden was. En ook vol humor zat. Een echte levensgenieter.’

Hoe zijn u en uw broer op het idee gekomen om die boot weer te willen opgraven?

Wittevrongel: Dat idee ontstond toen we een tentoonstelling naar aanleiding van Brels 25-jarige overlijden bezochten. Toen wisten we nog niet dat die boot gezonken was. Het viel ons op dat we op die tentoonstelling niets terugvonden van die latere periode waarin hij met de Askoy rondzeilde met z’n laatste levenspartner Maddly Bamy. Dat vonden we toch een beetje geschiedenisvervalsing. En zo zijn we op zoek gegaan naar die boot.

Een schip bergen is geen goedkope klus. Kon u op hulp rekenen van de erven Brel?

Wittevrongel: Nee, dat ligt nogal delicaat. U weet wellicht dat de nabestaanden van Brel in onmin leven met Maddly Bamy. Vooral voor dochter France (die de Fondation Jacques Brel runt, red.) ligt de Askoyhistorie gevoelig. Aanvankelijk was ze meegereisd, maar tijdens de reis is er ruzie ontstaan en is ze opgestapt. De berging van het schip hebben we met onze eigen spaarcenten betaald. Die zijn natuurlijk niet onbeperkt. Laat ons zeggen dat we met hetzelfde geld een mooie Mercedes hadden kunnen kopen.

Naar de andere kant van de wereld reizen om een roestig schip op te graven, zijn jullie nooit gekverklaard?

Wittevrongel: Gek niet, maar het is ons door heel veel mensen afgeraden. Zelfs door een Nieuw-Zeelandse expert maritieme geschiedenis, terwijl ze daar in zijn land nochtans een veel sterkere traditie in hebben dan bij ons. Een groot probleem bij de Askoy is dat het vlak voor de kust ligt en de getijden een bepaalde rol spelen bij de werken. Op momenten dat het er hopeloos uitzag, dachten mijn broer en ik aan de liedjes van Brel. Die hadden vaak de boodschap dat je je dromen niet mag loslaten. Al zitten ze diep onder de grond. Ons hele avontuur op zich zien we als een hommage aan hem.

(H.V.G.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content