‘Een film draaien met een iPhone? Het zal niet de laatste keer zijn’

Revenge

Je zou denken dat de filmwereld op zijn kop staat als een grote naam als Steven Soderbergh een film draait op een iPhone – Unsane dus, waarvan de release hier in laatste instantie geschrapt werd. Robrecht Heyvaert ligt er alvast niet wakker van. ‘Het verbaast me niet. Soderbergh is niet de eerste die zoiets doet, en hij zal niet de laatste zijn. Cinematografie is zoeken naar de beste manier om een verhaal uit te beelden. Pellicule of digitaal, kleur of zwart-wit, met of zonder geluid: alles kan. Dat er dus om de zoveel tijd iemand met een goedkope consumentencamera zoals een smartphone filmt, is niet meer dan normaal.

‘De voorbije twintig jaar is zo vaak verkondigd dat digitaal 35 millimeterfilm volledig van de kaart zou vegen. Ik stel vast dat er nog altijd op pellicule gedraaid wordt, zowel voor bescheiden kortfilms als voor Hollywood-kleppers als Dunkirk of Star Wars. Ik vermoed dat verschillende middelen en formaten naast elkaar zullen blijven bestaan. Goed kiezen is de kunst. Ik hoop dat er nog veel verandert. Anders wordt het maar saai.

Voor werkloosheid is Heyvaert niet bang. ‘Een cameraman is meer dan iemand die de handleiding van de camera heeft gelezen. Beschikken over het duurste, nieuwste apparaat en weten hoe dat technisch werkt, is geen garantie op werk. Het is zelfs geen vereiste. De klassieke vragen uit de begindagen gelden nog altijd: waar zet je de camera, hoe belicht je, welke sfeer beoog je, neem je personages samen of apart in beeld? Daarop moet je antwoorden vinden.

‘Stel dat het voor bioscoopfilms straks inderdaad mogelijk is om achteraf met software te simuleren hoe het licht invalt of op wie de focus ligt, dan nog heb je een goede cinematograaf nodig om die keuzes in de postproductie te maken. Postproductie heeft altijd bij het metier gehoord. Vroeger heette dat ‘color timing’: door de film tijdens de ontwikkeling korter of langer in bad te steken kon je bepaalde effecten genereren.’

Bloedt zijn hart dan niet als hij op de tram mensen met het patsergedrag van Nora Gharib en Matteo Simoni ziet lachen terwijl ze op hun telefoon naar Patser kijken? ‘Goeie vraag. Persoonlijk ben ik blij met iederéén die Patser bekijkt. Het is toffer als mensen dat in een filmzaal doen, maar op de trein met een laptop, tablet of telefoon: ook goed. Ik maak films opdat mensen die zouden kunnen zien.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content