Maandag 8/3, 22.30 – vtm

Deze week neemt de Vlaamse kijker afscheid van een van de meest succesvolle Amerikaanse series van de laatste decennia: E.R. De laatste jaren stond de reeks weliswaar niet meer op hetzelfde niveau als vroeger – al kon je ze nooit echt slecht noemen – maar het is en blijft een monument uit de recente tv-geschiedenis, en daarom zetten we als eerbetoon vijf van de meest gedenkwaardige afleveringen op een rij. Voor alle duidelijkheid: ‘gedenkwaardig’ gebruiken we hier in de meest positieve zin, dus de afleveringen waarin dokter Ray Romano een helikopter op zijn hoofd kreeg of County General belaagd werd door een tank, vindt u hier niet terug.

1 24 Hours

Seizoen 1, aflevering 1 (1994)

Vreemd genoeg dacht iedereen – zender NBC incluis – bij de start dat de reeks niet lang zou meegaan, wegens te moeilijk, te snel en te veel verschillende verhalen door elkaar om een groot publiek aan te spreken. Maar deze briljante pilootaflevering, die ruim zestien jaar later nog altijd een verpletterende indruk nalaat, sloeg zulke gensters dat de E.R.-trein meteen stevig op de rails stond.

2 Hell and High Water

Seizoen 2, aflevering 7 (1995)

De koppige kinderarts Doug Ross (George Clooney) was van bij het begin een van de publiekslievelingen, en daarom kreeg hij in deze aflevering de hoofdrol. Ross, wiens leven zowel op persoonlijk als professioneel vlak een ramp is, doolt tijdens een onweer door de straten van Chicago als een kind hem plots in paniek aanklampt: zijn broertje zit vast in een riool en het water stijgt razendsnel. Ruim 42 miljoen Amerikanen zagen hoe Ross er op het nippertje in slaagde om het kind te redden, en na afloop was Clooney dé ster van E.R.

3 Ambush

Seizoen 4, aflevering 1 (1997)

Voor de start van het vierde seizoen hadden de makers iets speciaals in petto: Ambush kwam namelijk helemaal live op het Amerikaanse scherm. Wat de aflevering, waarin het leven in County General getoond wordt vanuit het standpunt van een tv-ploeg die er een documentaire komt maken, echter zo sterk maakt, is dat ze de ‘livegimmick’ overstijgt: voor de neutrale kijker is dit gewoon een van de beste afleveringen uit die eerste seizoenen, en het idee dat ze oorspronkelijk ‘in real time’ is gespeeld en uitgezonden – en niet één keer, maar twee keer: eenmaal voor de kijkers aan de Oostkust, en nog een keer voor de Westkust – maakt het alleen maar bewonderenswaardiger.

4 Be Still My Heart

Seizoen 6, aflevering 13 (2000)

E.R. was op zijn best als de medische verhalen inbraken in het privéleven van de hoofdrolspelers. Dat gebeurde niet altijd even subtiel – we verwijzen hier nog even naar die helikopter en die tank – maar als het goed gedaan was, zorgde de reeks voor vuurwerk. En nergens was het beter dan in Be Still My Heart, een Valentijnsaflevering die een bijzonder bittere nasmaak krijgt als een patiënt met psychiatrische problemen helemaal begint door te draaien en uiteindelijk John Carter en zijn protegee neersteekt.

5 Kisangani

Seizoen 9, aflevering 22 (2003)

E.R. heeft veel gedaan om de wantoestanden in de Amerikaanse gezondheidszorg onder de aandacht te brengen. Daarnaast vonden de schrijvers het ook belangrijk om humanitaire rampen elders – die normaal gezien onbelicht blijven op de Amerikaanse tv – in beeld te brengen. Vandaar dat Carter in deze aflevering naar de slagvelden van Congo trok als dokter voor Artsen Zonder Grenzen. De goede bedoelingen liggen er misschien vingerdik op, maar om tegelijk zinnige dingen te zeggen over een conflict dat zo vaak doodgezwegen wordt én uitstekende tv te maken, moet je van goeden huize zijn.

Stefaan Werbrouck