Twee dubstepsevents in een maand tijd bevestigen de vermoedens: in 2010 is de wereld aan de wiebelende baslijn. Zeker als het van pioniers Benga en Skream afhangt. ‘Een bobo die iedereen uit de bol ziet gaan op een dubsteptrack en denkt: ‘I’ll have some of that’? Zo werkt het niet!’

Terwijl vorig jaar iedereen zich blind staarde op de kostuums van Lady Gaga, Lily Allens derde tepel of het strakke denim van Kings Of Leon werd er een nachtelijke putsch beraamd op de popmuziek. Een nieuw geluid infiltreerde vanuit Engeland middels clandestiene sluipwegen en guerrillatactieken de ultrakorte golf en de mondiale hitlijsten: dubstep is de kinderkleren ontgroeid en zijn discipels staan paraat voor het grote werk – Benga en Skream voorop .

‘De wortels van dubstep liggen in UK Garage, een Britse housevariant met breakbeats. De diepe subbassen doen denken aan drum-‘n-bass, maar de ritmes zijn doorgaans minimaler en trager, ongeveer 130 à 140 beats per minuut. Er zit meer ruimte tussen de beats en het geheel is dynamischer in de breedte… Am I making any sense?‘ Skream is een van de grootste namen in het dubstepwereldje, maar ook de 23-jarige Londenaar verliest de draad als we hem naar de muzikale karaktertrekken van het genre vragen. Zijn beste vriend Benga brengt geen redding: ‘Het is wat het is: de muziek die Skream en Benga maken!’ Onze geplande inloopronde strandt op de zelfvoldane grijns onder zijn afrokapsel. Een ding is duidelijk: het is geen makkie om uit te leggen wát dubstep precies is, zelfs niet voor twee pioniers van het genre.

Let’s Get Ravey

Skream – op zijn deurbel staat Oliver Jones – brak in 2009 dubstep wijdopen met zijn remix van In for the Kill, de single van de verticaal gecoiffeerde La Roux. Het lichte elektropopnummertje groeide in zijn handen uit tot een club- en festivalhymne. Zijn Let’s Get Ravey-remix is een mooi voorbeeld van wat een streep dubstep kan doen. Het tempo duikt resoluut de diepte in en een ultralage basfrequentie davert vijf minuten lang onder een trage break-beat, voor die in de laatste minuut losbarst in een opstoot van drum-‘n-bassgeweld. Benga: ‘Die remix was zó goed dat iedereen al vergeten is hoe het origineel klinkt.’

Sinds het succes van In for the Kill vinden de grote platenfirma’s vlot de weg naar Skream en zijn collega’s, maar deze jongens staan niet in de uitverkoop. Skream: ‘Ik heb sinds La Roux al tientallen remixes geweigerd, van Noisettes tot Mika. Mijn integriteit kent geen prijs. Voor Bat for Lashes heb ik een gratis remix gemaakt omdat de song goed was. The xx mag me ook altijd bellen, dat is mijn favoriete band van het moment.’

Benga: ‘De grote labels begrijpen er niets van. Een of andere bobo zit met zijn hemd uit zijn broek in een pluchen nachtclub, ziet iedereen uit de bol gaan op een dubsteptrack en denkt: ‘I’ll have some of that.’ Zo werkt het dus niet!’

dubstep attack

De wortels van dubstep liggen in de onderbuik van Londen, waar het genre in de noughties via piratenzenders en onafhankelijke platenwinkels zijn opmars in de mainstream begon. Vandaag staan de grootste Amerikaanse R&B- en hiphopsterren mee te dingen om de gunsten van deze jonge, selfmadeproducers uit de Britse buitenwijken. Zo mochten Chase & Status eerst Snoop Doggs single Snoop Dogg Millionaire van de nodige whizzle voorzien, daarna tekenden ze voor drie tracks op Rihanna’s laatste album. Geruchten dat ook Benga het al muzikaal met de diva aangelegd heeft, wil hij ontkrachten noch bevestigen.

In LA deelde Benga wel een studio met Salaam Remi, producer van onder meer The Fugees en Nas. Remi koppelde hem aan R&B-zangeres Eve, met de single Me N My als resultaat. Zelfs Britney Spears sprong al op de dubstepkar. Check de baslijn in Freakshow op Blackout: producers Bloodshy & Avant, die la Spears ook al Toxic schonken, haalden de mosterd duidelijk bij de wobble sound. Lady Gaga kan niet ontbreken: tijdens haar Monsterballtournee gebruikt ze een track van dubstepbelofte Zomby bij een van de kostuumwissels. En dit jaar zou ook nog Burials dubstepversie van Massive Attacks Heligoland klaar moeten zijn.

‘Onze tijd is gekomen’

Intussen blijft dubstep zich opsplitsen. Schotse exponenten als Rustie en Hudson Mohawke creëerden ‘aquacrunk’, Joker en zijn maatje Ginz vertegenwoordigen de ‘purple sound’ en het geluid van Amerikaanse ambassadeurs als Flying Lotus en Starkey heet ‘wonky’. In Londen wedijvert de terugkeer van 2-step met ‘UK Funky’, een hybride van house en dubstep.

Skream: ‘Ik denk sowieso outside the box. Op mijn soloplaat doen onder meer La Roux, Lily Allen en Chromeo mee. Wil dat zeggen dat ik een popalbum maak? Whatever, ik doe mijn ding.’

Benga knikt: ‘Ik wil ook laten zien dat er meer dan één trucje in mijn mouw zit. Elke producer wil toch bewijzen dat hij de daddy is? De man die laat zien wat échte muziek betekent. Onze tijd is gekomen.’

Magnetic Man is een project van Benga, Skream en hun mentor Artwork. Vorige zomer bewees het trio op Pukkelpop dat dubstep ook live een toekomst heeft. Met drie aan elkaar gekoppelde laptops en één ‘moedercomputer’ lieten ze de veel te kleine Chateau letterlijk daveren. Voor de opnames van hun eerste album kreeg het trio carte blanche van Columbia Records, een sublabel van Sony. Het duo schuwt desgevraagd de Grote Woorden niet. ‘We gaan voor niets minder dan een mijlpaal.’ Waarvan akte.

Dubstep ‘Till You Drop

Vrijdag 12/3, AB, Brussel

Daily Dubstep

Zaterdag 3/4, Vooruit, Gent.

Door Jonas Boel

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content