Tussen hele en halve mythes als The New York Dolls, Grace Jones, N*E*R*D en de Sex Pistols staat ook Stijn Meuris met Monza op De Lokerse Feesten (1-10 augustus).Met welke muziek en films komt hij in de stemming?

Heb je meteen een abonnement genomen voor deze editie,of is nostalgie niet aan jou besteed?

Ik ben alleszins van plan om ook te komen op de dagen dat we niet spelen. Ik ben helaas niet naar Les Ardentes kunnen gaan voor het optreden van Siouxsie, dus wil ik haar zeker in Lokeren zien. En The Sex Pistols natuurlijk. Of je mij dan in de backstage vindt? Nee, zoiets maak ik nog het liefst mee vanuit het publiek. Ik heb ook niet de behoefte om mijn muzikale helden te ontmoeten, dat kan toch alleen maar tegenvallen.

De affiche van deze Lokerse Feesten, dat kon weleens dezelfdegeweest zijn als die van jouw allereerste festival ergens in de jaren tachtig.

Dat had zeker gekund. Al zullen The Scabs altijd mijn prilste festivalherinnering blijven, die me nog altijd helder voor de geest staat. Midden jaren tachtig openden zij Rock Werchter. Ik weet nog dat ik door de poort kwam en de monsterachtig grote P.A. al hoorde zoemen – toch veel toepasselijker dan de muziek die ze nu overal tussen de concerten spelen – en een minuut later begonnen The Scabs eraan. ‘Waar zijn de mannen van Diest hie?’ vroeg Guy Swinnen. Waarop alle 45.000 aanwezigen te kennen gaven dat ze van Diest waren. Magisch toch?

In Oostende is het van 31 juli tot 9 augustus Theater aan Zee,waarvan jij vorig jaar curator was met Wim Opbrouck.Ga je nu als toeschouwer?

Absoluut, want ik ben erg benieuwd welke vrienden en artiesten Arne Sierens en Gabriël Rios – een straffe en ongewone combine – zullen uitnodigen. Zo gaan ze artiesten, waaronder Milk Inc maar ook ikzelf met de Wim Feys Band, laten optreden in Oostendse bordelen. En er is uiteraard ook performance en theater. Mijn interesse gaat de laatste jaren steeds meer uit naar organisaties als Theater aan Zee, die de platgetreden paden verlaten.

Vind je de zomerfestivals niet meer leuk dan?

Ik ben nog steeds een fan van zomerfestivals maar ik ben nog een festivalganger van de oude stempel: ik kom voor de muziek en kan me dus ergeren aan de massa die gewoon afkomt op de massa. Ik hou daarom ook meer van festivals waarvan de affiche nog een beetje handpicked is, zoals bijvoorbeeld De Lokerse Feesten. Het is, laten we eerlijk zijn, verre van de meest idyllische plek voor een festival, maar wie hebben ze daar allemaal al niet weten te strikken? The Cure, Brian Wilson… Nu nog Morrissey naar Lokeren halen voor z’n eerste Belgische festivaloptreden.

Verslind je in de zomer de films en tv-series die je doorheenhet jaar hebt gemist?

Nee, ik kijk de laatste tijd weinig tv want ik ben met andere dingen bezig. Al vullen we met Monza de gaten tussen soundcheck en optreden wel met dvd’s kijken: alle vijf met een hoofdtelefoon voor onze eigen laptop. (lacht) Naar dvd’s van Hans Teeuwen en Theo Maassen kunnen we nog samen kijken, maar met live-dvd’s als Heima van Sigur Rós en Meeting People is Easy van Radio-head moet ik de anderen echt niet lastigvallen.

Vind je tussendoor ook nog tijd om wat te lezen?

Ik ben niet zo’n romanlezer. Nee, ik ben aan het schrijven, aan een eigen script waarover ik nog niet te veel kwijt wil. Het is een verhaal waar ik al jaren mee zit en dat er gewoon om vraagt verfilmd te worden. Wat ik nu ga zeggen zal zwart op wit wel ongelooflijk arrogant overkomen, maar het wordt tijd dat er eens Belgische films gemaakt worden die de middelmaat overstijgen. Het lijkt alsof men zo ongeveer weet hoe een film maken moet, ‘en dat zullen we dan maar eens doen’, zo op die manier. Ik ben er zeker van dat we in dit land het talent hebben. Wat budget en middelen betreft, zullen we natuurlijk op de Belgische beperkingen stuiten. Maar zoals het de Belgische rockmuziek gelukt is, moet het ons ook als filmmakers lukken om eindelijk eens die koudwatervrees te overwinnen en voor originele cinema te gaan.

Hans Van Goethem