In de laatste voorronde van ‘Zo is er maar één’ (vrij, 20.40 – Eén) brengt Stijn hulde aan zijn jeugdidolen van Doe Maar, met een cover van ‘Smoorverliefd’. Even polsen naar zijn huidige culturele voorkeuren.

Grootste blikvanger in de bioscopen is deze week Julian Schnabels concertfilm over de ‘Berlin’-tournee van Lou Reed.

Ik heb Reed pas op latere leeftijd echt ontdekt, maar ik was erbij op zijn Belgische Berlin-concert in Vorst Nationaal. Ik vraag me wel af of ik dat concert nog eens opnieuw wil zien in een film. Van waar ik zat vond ik het indrukwekkend – ook omdat hij niet krampachtig jong probeerde over te komen. Maar zo’n camera brengt het natuurlijk van veel dichter in beeld. Eigenlijk wil ik het liever onthouden zoals het op mijn netvlies gebrand staat.

Kunnen vieze filmpjes je bekoren? Het Filmmuseum duikt in de geschiedenis van de porno met vertoningen van onder meer ‘Ken Park’, ‘Caligula’ en ‘Deep Throat’.

Deep Throat heb ik eens op video geleend: een vreemde en soms geestige film. Ik hou de agenda van het Filmmuseum in de gaten maar geraak de laatste tijd moeilijk in de bioscoop. Mijn vriendin Joke is als regisseur verbonden aan de European Film Academy en daardoor kunnen we thuis heel wat films bekijken nog voor ze in de zalen komen, al is dat helaas geen cinema- ervaring. Die schade probeer ik jaarlijks in te halen op het Filmfestival van Rotterdam, waar ik ook Ken Park heb gezien.

Misschien een tip voor ‘Zo is er maar één’: er komt een hele stapel verzamelaars uit van Conny Vandenbos, Mieke, Heintje en George Baker.

Toch maar niet, bedankt. Waar ik onlangs wel naar op zoek ben gegaan is naar een plaat van Ann Christy, nadat ik Veronique Branquinho over haar hoorde praten in Lux. Ik merk dat ik steeds meer oude platen en reissues koop de laatste tijd. De muziekindustrie spitst er zich duidelijk ook op toe. Zo heb ik de plaat van Young Marble Giants eindelijk kunnen kopen en staat een nieuwe uitgave van Becks Odelay bovenaan mijn verlanglijstje. En ik koop ook redelijk veel tweedehands. Zo heb ik onlangs eindelijk Geography van Front 242 op vinyl gevonden. Nog steeds een supervette plaat.

Het wordt een drukke week in de AB: Jools Holland, Bettye LaVette, Lalalover… Zit er iets van je gading bij?

De kans is groot dat ik er voor geen enkel concert geraak. Onlangs ben ik vader geworden van een zoontje en dat neemt heerlijk veel tijd in beslag. Vorige week ben ik wel nog naar Jean-Michel Jarre geweest en het eerstvolgende concert op de agenda is dat van Portishead begin mei. Het was fijn om een genie als Jarre eindelijk eens aan het werk te zien, maar toch was ik niet helemaal verkocht. Het had meer pit mogen hebben, meer funk, en Jarre en z’n muzikanten leken er net niet tegen hun goesting te staan.

Cirque du Soleil strijkt neer in het Sportpaleis; in de KVS gaat het theaterstuk ‘In het bos’ in première. Een voorkeur?

De KVS, nog zo’n plek waar ik de laatste tijd nog maar moeilijk geraak. Ik heb er nochtans al knappe voorstellingen gezien, van Benjamin Verdonck en het gezelschap De Parade, waar ik zelf nog deel van heb uitgemaakt. Cirque du Soleil is niet zo mijn ding. Circus moet je geloven en door dat esoterische kantje lukt me dat bij hen niet. Nee, doe mij maar een echt circus met clowns, acrobaten en poedeltjes.

Toeval bestaat niet: op 3 april wordt Doris Day 84. Hoe vier jij dat als fan van Doe Maar?

Eigenlijk ken ik haar vooral van die song. Al denk ik bij de naam Doris Day altijd aan een gul glimlachende vrouw. Zij heeft toch ook in die Hitchcockfilm gespeeld, The Man Who Knew Too Much, niet? Waarin ze Que Sera, Sera zong? Maar bij iconische vrouwen van weleer denk ik eerder aan de Liz Taylor van Who’s Afraid of Virginia Woolf. En aan Marilyn Monroe natuurlijk.

Hans Van Goethem