BAROK & ROLL – Het indierockgezelschap Dirty Projectors heeft een popplaat gemaakt, zij het dan een enigszins vermomde.

Bitte Orca

Indierock

Domino

Was good ole’ Rubens een rocker geweest, dan klonken zijn platen als die van Dirty Projectors. Toegegeven, in ons hoofd leek het daarnet iets catchier dan op papier, maar toch: er zit iets van barok in de muziek van Dirty Projectors. Hun melange van rock, folk, funk en afropop doet gekunsteld en vergezocht aan, maar is zo rijk aan details dat ze de luisteraar voortdurend naar het puntje van zijn stoel drijft. Dat hun songs vol knotsgekke geluiden en absurde beeldspraak zitten, zal daar ook wel mee te maken hebben.

Het zal u niet verbazen dat Dirty Projectors vanuit Brooklyn opereert – zelfs onze Poolse poetsvrouw weet onderhand dat de meest geflipte bands dezer dagen in de hippe New Yorkse borough resideren – maar van alle prettig gestoorde bands uit Brooklyn is het indiecollectief rond Dave Longstreth veruit de onnozelste. Oké, met Yeasayer heeft de groep een hang naar exotische geluiden en grillige structuren gemeen en met Vampire Weekend een voorliefde voor kristalheldere gitaren en blijmoedige afropop. Alleen klinken de songs van Dirty Projectors soms als vier-composities-in-één. Zoals The Bride bijvoorbeeld, waarin Jeff Buckley verschillende songs tegelijk lijkt in te zetten, maar tot zijn eigen verbazing tóch op een welluidend geheel uitkomt.

Want dat willen we toch óók even duidelijk maken: met hetzelfde gemak waarmee de jongens en meisjes van Dirty Projectors voor onbeluisterbare intello’s worden afgeschilderd, kan men hen een pure popgroep noemen. Zij het dan dat hún pop eerst door een shredder is gehaald en van de luisteraar een minimale inspanning wordt gevraagd om in al die clues een hemelse melodie te herkennen.

We begrijpen dat u het tegenwoordig al meer dan druk genoeg hebt om u ook nog eens dáármee bezig te houden, maar uw intellectuele arbeid zal worden beloond. Mits een kleine inspanning zal u in Stillness Is The Move bijvoorbeeld een toekomstige R&B- classic ontdekken. En in het schalks naar These Days van Nico knipogende Two Doves een uitgesproken folkballade. No Intention had een nummer van David Byrne kunnen zijn en Remade Horizon een jamsessie van Devendra Banhart als hij in Afrika geboren was.

Aan u de keuze of u voor al dat moois een extra effort over hebt. Aan ons dringt zich slechts één conclusie op zoals Ignace Crombé aan een Miss Belgian Beautykandidate: een straffe die dit jaar nog een betere zomerplaat in de winkels mikt.

DOWNLOAD

Cannibal Resource

Stillness Is The Move

No Intention

Vincent Byloo