Vrijdag 31/3, 23.00, NPO2
‘Bedankt, Michael Haneke, dat je dit jaar geen film hebt gemaakt.’ Twee keer had de Oostenrijkse regisseur hem in Cannes al afgetroefd, maar in 2015 won Jacques Audiard met het broeierige Dheepan eindelijk de Gouden Palm. En die mag gezien worden.
Dheepan heeft in de Parijse banlieue een job als conciërge, Yalini werkt als thuisverpleegster voor een bejaarde Arabier en de kleine Ilaiyaal spijkert op school haar Frans bij. En ondertussen moeten ze ook nog samenleven als gezin, wat ze eigenlijk niet zijn: de drie kennen elkaar van haar noch pluim, maar onder dat mom hopen ze politiek asiel te krijgen. Dheepan heet eigenlijk ook niet Dheepan: dat was de naam van een dode met wiens paspoort de voormalige Tamiltijger een nieuw leven hoopt te beginnen. Maar ook in zijn adoptieheimat is het bepaald niet peis en vree: zijn nieuwe buurt wordt geteisterd door drugsdealers. De krijger in Dheepan komt weer boven.
Meer dan maatschappijkritiek is dit een episch misdaaddrama, vol viriliteit, geweld en gedoemde driften. Dit is namelijk een film van Jacques Audiard, de zelfverklaarde ‘cynische romanticus’ die u al kent van Un prophète (2009) en De rouille et d’os (2012). Het oorspronkelijke idee was trouwens om een remake te draaien van Sam Peckinpahs wraakfilm Straw Dogs (1971). Audiard ziet Dheepan overigens niet als iemand die ingehaald wordt door zijn gewelddadige verleden, maar als een moderne Odysseus die gaat vechten voor zijn liefde.
De realiteit laat zich trouwens soms op onverwachte manieren gelden: pas op de set kwam Audiard erachter dat zijn hoofdrolspeler Antonythasan Jesuthasan een kindsoldaat was geweest bij de Tamiltijgers, een ervaring waarover hij onder de nom de plume Shoobasakthi ook de roman Gorilla heeft geschreven.
LUC JORIS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
