Vers bloed – Sympathieke seriemoordenaar Dexter Morgan neemt met verve de kaap van het moeilijke tweede seizoen.

Reeks: *** Extra’s: *

(Paramount)

Reeks. Sommige series waren veel sterker geweest als de makers zich tot één seizoen hadden beperkt. We denken dan aan Heroes, dat van uitstekend naar bijna niet te bekijken afgedaald is, en Prison Break, dat zich naar zijn einde heeft gesleept. Maar tv-producers in de VS hebben nu eenmaal (meestal) niet de luxe om zelf te kiezen in hoeveel afleveringen ze hun verhaal vertellen: als een reeks aanslaat en winstgevend is, moeten ze wel voortdoen tot kijkers en adverteerders afhaken, ook als de inspiratie onderweg opraakt.

Ook bij Dexter – dat in zijn eerste seizoen tot de meest succesvolle serie uit de geschiedenis van zender Showtime uitgroeide – bestond de vrees dat het een ‘one trick pony’ zou blijken. Enerzijds omdat het eerste seizoen een vrij mooi afgerond geheel vormde, anderzijds omdat het uitgangspunt – seriemoordenaar ruimt criminelen op – zo vergezocht is dat er wel sleet op moet komen. Toch hebben de schrijvers voor een waardig vervolg gezorgd, en niet door – zoals je zou verwachten – de verhalen bloederiger en spectaculairder te maken, maar wel door nog meer op de psyche van het hoofdpersonage te focussen.

Als enkele duikers op Dexters favoriete dumpplaats zijn onderzeese massagraf vinden, krijgt het hoofdpersonage een hotshot van de FBI achter zich aan. Hij is dus verplicht om het even rustig aan te doen, waardoor zijn privéleven op de voorgrond komt. En dat is een puinhoop. De dood van zijn broer, de enige persoon die hem begreep, heeft diepe wonden geslagen en hoe meer hij over zijn traumatische verleden ontdekt, hoe dieper hij in de put raakt. Met zijn vriendin botert het ook niet echt: zij denkt dat Dexter aan de heroïne zit en verplicht hem om naar een zelfhulpgroep te gaan. Die verhaallijn levert een hoop zwarte humor op, maar toont vooral hoe Dexter wanhopig probeert ‘normaal’ te zijn, tegen zijn innerlijke drang in.

Het tweede seizoen van Dexter is – door de speurtocht van de FBI naar de ‘bay harbour butcher’ – even spannend als het eerste, maar snijdt ook dieper, waardoor deze serie verrassend genoeg alleen maar beter wordt.

Stefaan Werbrouck