‘DE WERELD REDDEN? INTERESSEERT ME GEEN HOL’

Als je de showrunner van Fargo loslaat op een Marvel-comic, moet je niet komen zeuren als het resultaat al even schizofreen als het hoofdpersonage is: Legion is een superheldenserie die er geen is.

Ergens halverwege de eerste aflevering staat hoofdpersonage David Haller (Dan Stevens, u bekend als Matthew Crawley uit Downton Abbey) in de keuken door het raam te staren. Een ruzie met zijn lief leidt tot een uitbarsting waarbij de inhoud van alle kasten in slow motion in het rond spat. David is een mutant met telepathische en telekinetische gaven, maar dat wist u tot dat moment nog niet. Tenzij u vertrouwd bent met de X-Men-comics, meer bepaald met het personage Legion.

Voor een reeks gebaseerd op een superheldenstrip zitten in Legion verrassend weinig ontploffingen, en nog minder spandexpakjes. Niet de actie, maar de innerlijke leefwereld van een psychisch gestoorde jongeman staat centraal. In het begin van de reeks brengt David zijn dagen door in een psychiatrische kliniek. Schizofrenie, luidt de diagnose. Voor de kijker is het evenmin duidelijk wat David echt ziet en wat de visioenen zijn die hem plagen. Flashbacks naar Davids jeugd worden afgewisseld met ontregelende droomsequenties, een knallende soundtrack en – echt waar – zelfs een Bollywood-achtig dansnummertje. Alsof Charlie Kaufman, Wes Anderson en de broers Coen gezamenlijk aan de absynth hebben gezeten, zo voelt het bij momenten aan. De man achter al dat fraais is showrunner Noah Hawley (49), die met Fargo bewees dat hij een gelauwerde film om kan zetten in een briljante tv-serie.

‘Telkens wanneer je iets probeert te maken dat anders is, neem je een risico’, zegt Hawley, die vóór Fargo afleveringen van politieserie Bones schreef en vorig jaar met zijn vijfde roman Before the Fall een bestseller scoorde. ‘De strips interesseren me geen snars, maar ik vond het verhaal interessant en uitdagend, omdat ik er mijn eigen visie op kon brengen en er met het medium televisie in kon spelen.’ En als u net als Hawley niets met superhelden hebt: om mee te zijn met Legion hoeft u de X-Men-films zelfs niet gezien te hebben.

It’s Marvel, but not as we know it.

NOAH HAWLEY: (lacht) Helemaal juist. In Marvel-films heb je een duidelijk onderscheid tussen de goeden en de slechten, en op het einde is er een showdown en ontploft de boel. Dat save the world-gedoe interesseert mij geen hol. In een tv-serie is er meer tijd om het existentiële aspect van de personages uit te spelen. In Legion zul je geen capes zien, geen megalomane schurken: de vijand is Davids eigen hoofd.

De kliniek waarin David bij het begin van de serie is opgenomen heet Clockworks Hospital. Een knipoogje?

HAWLEY: Ja. Ik heb als voorbereiding A Clockwork Orange (1971) veel bekeken. Net als Quadrophenia (1979), Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004) en nog wat Britse films uit de jaren zestig. Die inspireerden mij om de serie een desoriënterende, fabelachtige visuele stijl mee te geven.

Als in: meer David Lynch dan Marvel?

HAWLEY: Exactly. Wat Lynch-films zo creepy maakte, was dat er altijd wel iemand nét iets te hard en nét iets te lang in zat te lachen. (grijnst)

Tv-makers hebben de neiging om zo veel mogelijk informatie in hun series te proppen. Ik wil het anders doen. Kijk naar de eerste tien minuten van de film La grande bellezza (2013): een Fellini-achtige dansscène, ergens op een dakterras, waar een massa uitzinnig staat te feesten op technomuziek. Je hebt als kijker geen flauw benul van wat er gebeurt. Pas wanneer het hoofdpersonage in beeld komt, merk je dat het diens verjaardagsfeest is. Wat daarvoor kwam, was ook informatie, maar dat had je op het moment zelf niet door. Een gelijkaardige focus op de beleving van het personage betracht ik ook.

Je bent een van de hotste Amerikaanse showrunners van het moment. Vanity Fair noemde je zelfs ‘de toekomst van Hollywood’. Wat is jouw recipe for success?

HAWLEY: Kijkers op het verkeerde spoor zetten, dát vind ik fijn. Waarom haatte iedereen Martin Freemans personage in het eerste seizoen van Fargo nog harder dan dat van Billy Bob Thornton, toch de doortrapte schurk in het hele verhaal? Omdat hij er aardig en onschuldig uitzag, hij normale kleren droeg en zijn vrouw gemeen tegen hem deed. Maar gaandeweg merk je dat hij zelfs nog doortrapter dan Billy Bobs personage is, dat al van in het begin slecht was.

Fijn dat je er zelf over begint. We weten al dat Ewan McGregor tweelingbroers vertolkt in het komende seizoen van Fargo. Wat kun je daar verder al over kwijt?

HAWLEY: Om het meteen quote uit A Serious Man van de Coens te zeggen: ‘Just accept the mystery.’

That’s it?!

HAWLEY: Oké, oké. Het speelt zich af in Minnesota. Het is een waargebeurd verhaal dat toch niet zo waargebeurd is. De Coens maakten ook nooit twee keer dezelfde film, dus mogen wij ook niet in herhaling vallen. Het voordeel aan een miniserie met gesloten einde, is dat je er telkens een ander thema in kunt verweven. Het eerste seizoen ging over wat er gebeurt als een beschaafde man een onbeschaafde man tegen het lijf loopt. Het tweede over het einde van de grote familiebedrijven en de opkomst van de moderne bedrijfscultuur in de VS van eind jaren zeventig. Het derde speelt zich af in 2010 en laat dat hele concept van Minnesota nice botsen met onze selfiecultuur van over-sharing: elke maaltijd fotograferen en elke gedachtegang tweeten. Ja, ik heb er een goed oog in. (lacht)It’s gonna be good.

– LEGION

Vanaf donderdag 9/2, 22.30 uur op Fox, herhalingen op zaterdag en maandag.

door Andreas Ilegems

‘Het derde seizoen van Fargo zal zich in 2010 afspelen. De Coens maakten nooit twee keer dezelfde film, dus mogen wij ook niet in herhaling vallen.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content