De tussenstand

© GF©Koen Broos

Creatief Vlaanderen maakt de balans op van de voorbije maanden. Actrice Greet Verstraete – u zag haar wellicht in Cordon of Gent West – speelt nog maar net bij Compagnie Cecilia en ze vliegt al buiten.

Greet Verstraete: (lacht) Ja, Zingarate is een voorstelling in openlucht, op een speelvlak rond drie vrachtwagens. We spelen nu al een tijdje op Theater Aan Zee, en het is tof dat er zoveel goede reacties zijn, in die zin dat veel mensen zich herkennen in wat Arne Sierens samen met Tom Vermeir, Robrecht Vanden Thoren, Sebastien Dewaele en mij heeft geschreven. Wat ook wat triest is, want het stuk gaat over mensen laten gaan, het einde van een relatie en de twijfel die daarbij komt kijken.

Laten we niet alleen over het werk praten. In welke culturele hangmat breng jij je vrije tijd door?

Verstraete: Ik vind het sowieso fijn om naar collega’s te gaan kijken. Dit jaar was ik onder de indruk van Wat is drinken van Lazarus. Een heerlijk collectief. Ze spelen alsof hun leven ervan afhangt, altijd zonder schroom om buiten de lijntjes te kleuren. Ook Hannah De Meyer vind ik fantastisch. Ze is nog vrij jong, maar maakt dingen die je nergens mee kunt vergelijken. Die vrouw is een universum op zich. Ze legt bloot wat velen liever verdoezelen, wat voor mij troost biedt. Ooit zou ze op school een stuk maken met een jongen uit haar klas, maar omdat er al in de repetitiefase onenigheid was, is dat mislukt. Vervolgens heeft ze dáárover een voorstelling gemaakt. Echtheid, daar heb ik toch een voorliefde voor.

Waar zoek en vind je die nog meer?

Verstraete: Dit jaar heb ik Mal de pierres gezien, een Franse film met Marion Cotillard. Ook toen was ik overdonderd. Het fascineert me altijd wanneer een acteur bereid is om iets lelijks of kwetsbaars te tonen, of een soort van waanzin durft toe te laten. Ik vind het zo ontroerend wanneer een speler de moed heeft om in zich te laten kijken, wanneer het verder gaat dan enkel een juiste pose aannemen voor de camera. Als dat gebeurt, kan het mijn beeld van acteren overhoopgooien.

Bij bewondering duiken vaak verlammingsverschijnselen op.

Verstraete: Hm, het is toch veeleer inspiratie. Die kan ik evengoed hebben als ik naar de winkel ga en vind dat iemand mij op een eerlijke manier aanspreekt. Dan is mijn bewondering voor die persoon haast even groot als die voor Marion Cotillard. We leven in een wereld waarin alles zo perfect moet zijn. Het is een verademing als iemand zich daar niets van aantrekt.

Noem eens iemand die we kunnen kennen?

Verstraete: Delphine Lecompte. Ik heb dit jaar haar dichtbundel Dichter, bokser, koningsdochter gelezen. Wat een gekke fantasie heeft die vrouw! Ik heb haar opgezocht op YouTube. Ongelooflijk, haar kinderlijke verlegenheid als ze zelf haar teksten voorleest. Heel ontwapenend. Van zulke mensen word ik meteen blij.

Ga nog éven door.

Verstraete: Op de Gentse Feesten heb ik een fantastisch concert gezien van The Golden Tieger, een groep rond Leentje Kerremans en Janko Beckers. Hij maakt de muziek, zij de kostuums. Zelf noemen ze het ‘slumjunglevoodootronicalia’. Evenveel concert als performance eigenlijk, maar die twee componenten vullen elkaar heel goed aan. Een totaalspektakel!

Kurt Blondeel

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content