De tussenstand

CREATIEF VLAANDEREN MAAKT DE BALANS OP VAN DE VOORBIJE MAANDEN. FIKRY EL AZZOUZI, SCHRIJVER EN COLUMNIST, VERVOEGT DEZE WEEK (IN GENT) HET BEVALLIGE VOLK VAN DE SAINT AMOUR-KARAVAAN.

Om het over de liefde te hebben, wat anders?

FIKRY EL AZZOUZI: (knikt) Ik lees wat fragmenten voor uit mijn jongste roman Alleen zij, die over de relatie tussen een Vlaams meisje en een Marokkaanse jongen gaat. Maar er is ook altijd ruimte voor improvisatie. We zullen wel zien wat de avond brengt.

Je vorige boek Drarrie in de nacht heeft het opmerkelijk goed gedaan in Duitstalig Europa, niet?

EL AZZOUZI: Dat was uitzonderlijk, ja. Ik had hier goeie recensies gekregen maar in Duitsland waren ze over de top, het maximum van de sterren. Ik was vooral blij dat ze de eenzaamheid en frustratie van de Marokkaanse jongeren in het boek zo goed hadden begrepen. Want het is dát gevoel dat hen doet radicaliseren, niet de islam zelf. Als gevolg van dat boek heb ik trouwens ooit twaalf Duitse journalisten rondgegidst in Molenbeek. Het is daar wel degelijk een beetje een hellhole, maar dan vooral omdat er niets te beleven valt. Ik heb er dan maar een humoristische draai aan gegeven. De Gentsesteenweg kennen ze nu in Duitsland als de hipste straat van Molenbeek. (lacht)

Hoe voorzie je, buiten de werkuren, in je eigen vermaak?

EL AZZOUZI: Vooral door films en tv-series te bekijken – en door te lezen, uiteraard. Ik ben net klaar met de kortverhalenbundel Halleluja van Annelies Verbeke. Voor mij is ze een van de beste schrijvers van Vlaanderen – ik zeg niet ‘schrijfsters’, want dan zet je haar als het ware weer opzij als vrouw. In bijna al haar boeken zit iets absurds en grappigs, wat ik de max vind. Iets licht bevreemdends en surreëels ook. Tegelijk hebben de personages uit haar verhalen altijd wel genoeg menselijke trekken om je sympathie op te wekken.

Benieuwd of je nu een tv-serie zult noemen die in déze hoek van ons blad nog niet eerder is opgehemeld.

EL AZZOUZI:The Young Pope?

Een kus van onze hoofdredacteur.

EL AZZOUZI: Een geweldige reeks, hoor. Van regisseur Paolo Sorrentino, die onder meer de film La grande bellezza heeft gemaakt. Sorrentino is erin geslaagd zijn heel cinematografische beelden naar tv om te zetten. En Jude Law is hilarisch als jonge, aartsconservatieve paus die heel onorthodox te werk gaat en alle regels aan zijn laars lapt. Hij rookt bijvoorbeeld en drinkt Cherry Coke Zero. Ook de dialogen zijn heel goed. En natuurlijk het verhaal, met allerlei kardinalen die hem proberen af te zetten, een sluwe staatssecretaris die hem op machiavellistische wijze naar zijn hand probeert te zetten…

Al goed, verkocht!

EL AZZOUZI: Iets helemaal anders was de film Son of Saul, in feite uit 2015, maar ik heb die pas twee weken geleden gezien. Hij speelt zich af in Auschwitz, waar een Joodse Hongaar die deel uitmaakt van het zogenaamde Sonderkommando andere Joden naar de gaskamer begeleidt en nadien de lijken in het crematorium verbrandt. Hij doet dat wezenloos, met een lege blik. Tot hij op een dag in een lijk zijn zoon denkt te herkennen. Hij zoekt allerlei manieren om de jongen een waardige begrafenis te geven, wat heel belangrijk is in het Jodendom. Een enorm doordringende film.

KURT BLONDEEL

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content