Het culturele menu van dj Soe Nsuki: ‘Grave muziek is grave muziek, het tijdperk doet er niet toe’

© .

Creatief Vlaanderen maakt de balans op van de voorbije maanden. De Antwerpse comedymaakster, breakdanseres, presentatrice en dj Soe Nsuki flapt eruit wat wij best vaker zouden zeggen: ‘Ik vind leven echt heel leuk.’

Je bent momenteel druk doende met try-outs voor je eerste grote voorstelling Soetopia, die we in december mogen verwachten. Zal die nog meer feelgood zijn dan comedy al is?

Het culturele menu van dj Soe Nsuki: 'Grave muziek is grave muziek, het tijdperk doet er niet toe'

SOE Nsuki: Ja, eigenlijk wel. Zonder het al te expliciet te zeggen probeer ik mee te geven dat je je vaker kunt amuseren dan je denkt. Niet dat je krampachtig overal het positieve in moet zien. Maar het leven is toch vaak een kwestie van: ik heb gisteren lekkere thee gekocht en die kan ik nu drinken. Kleine dingen. Soms kan ik me onderweg naar iets een beetje moe voelen, maar als ik dan voor mensen mag spreken of grapjes maken of dansen of muziek draaien, ben ik blij dat ik dat mag meemaken. Nu, thuis zitten kan óók leuk zijn.

Vertel er ons alles over.

Nsuki: Ik heb onlangs Anomalisa gezien, een stop-motionanimatiefilm over een depressieve man die een vrouw leert kennen, Lisa, van wie hij de oplossing maakt voor alles wat misloopt in zijn leven. Ik hou ervan als iets, kunst, een emotie in mij losmaakt waarvan ik niet wist dat ik ze in me had. (lacht)

Hoe belangrijk is muziek voor jou?

Nsuki: Megabelangrijk. Elke week koop ik enkele nieuwe platen – digitaal dan. Mijn jongste aanschaf is Innervisions van Stevie Wonder. Nu zul je zeggen: die loopt vijfenveertig jaar achter. Maar grave muziek is grave muziek, het tijdperk doet er niet toe. Er staan maar negen nummers op die plaat, maar ze verschillen allemaal van sfeer, terwijl het toch als een geheel klinkt. Een heel vanzelfsprékende plaat. Van nieuwe dingen was ik dan weer heel hard onder de indruk van onze eigen Coely. En o ja, mag ik er nog eentje noemen?

Het culturele menu van dj Soe Nsuki: 'Grave muziek is grave muziek, het tijdperk doet er niet toe'

Ik zit hier niet om mensen in te tomen.

Nsuki: Een van de meest onderschatte platen van vorig jaar vond ik 4:44 van Jay-Z. Ik volg hem al heel lang. Nu, qua lyrics is dat natuurlijk een heel begaafde mens. Vroeger rijmde hij vooral heel stoer over zijn leven en hoe is hij opgegroeid en zo. Maar dit was de eerste keer dat hij aan zelfbeschouwing deed. En dan gaat het om meer dan enkel dat nummer waarin hij zich verontschuldigt omdat hij Beyoncé bedrogen heeft. Tracks zoals Moonlight, Marcy Me en Legacy gaan bijvoorbeeld over de ongelijkheid van zwarten in Amerika. Hij neemt daarin standpunten in die ik in die discussie nog niet veel heb gehoord. Bijna een culturele aanklacht.

Je wilde ook nog iets over een strip verkondigen.

Nsuki: Een die ik vaak opnieuw lees: Someone Please Have Sex with Me van Gina Wynbrandt. Vorig jaar in New York gekocht, en sindsdien heb ik die bijna altijd bij. Supergrappig, maar ook melancholisch en vies. (lacht) Als in: vrij expliciet. Zij is zelf het hoofdpersonage in een aantal korte verhaaltjes waarin ze dan bijvoorbeeld verliefd is op Justin Bieber. Ze tekent zichzelf als de gewone vrouw die ze is, zeker geen topmodel, en dat maakt het heel herkenbaar en leuk.

Het culturele menu van dj Soe Nsuki: 'Grave muziek is grave muziek, het tijdperk doet er niet toe'

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content