Donderdag 30/7, 21.10 – één

‘Ik ben misschien kalend, maar nog liever dat dan ros’, zei prins William onlangs in een dubbelinterview toen zijn jongere broer hem plaagde met zijn terugwijkende haarlijn. Dat de twee zonen van Diana en Charles als geen ander de media kunnen bespelen, is bekend, maar is dat genoeg om de toekomst van de Britse monarchie veilig te stellen? Dat is de vraag die de BBC-reportage die Koppen deze week uitzendt tracht te beantwoorden. Wij gingen alvast eens aankloppen bij Jan Van den Berghe, nog steeds de man die we als eerste bellen voor ‘all things royal’.

‘Vergis je niet’, zegt hij. ‘Die gemediatiseerde aanpak van het Britse koningshuis dateert al van in de jaren 70. Tot dan was het Britse koningshuis het meest geslotene van Europa, maar toen heeft men twee pr-mensen, een Australiër en een Nieuw-Zeelander, in huis gehaald en die besloten dat de poort van Buckingham Palace op een kier moest om zo meer openheid te creëren. Natuurlijk: op een bepaald moment stond de poort zo ver open dat de magie van het koningshuis verdween – denk maar aan de vele schandalenin 1992, het jaar dat door koninginElisabeth uitgeroepen werd tot’annus horribilis’.’

Pakt men het nu anders aan?

Jan Van den Berghe: De dood van prinses Diana is een keerpunt geweest. Die heeft men aangegrepen om afspraken met de pers te maken en zo te vermijden dat ook haar zonen William en Harry opgejaagd wild zouden worden. Niet dat de media zich altijd aan die afspraken houden – kijk maar naar de opdringerige manier waarop ze de relatie tussen William en Kate Middelton volgen – maar over hetalgemeen is er meer terughoudendheid.

William lijkt de betrouwbare oudere broer, Harry de roekeloze jongste. Is dat echt zo of spelen ze een rol?

Van den Berghe: Ze zijn alleszins beiden dankbare figuren indat rollenpatroon. De republikeinse stroming is de laatste tijd ook in Groot-Brittannië sterker geworden, en het gepeperde kostenplaatje van de monarchie werkt dat in de hand. Doordat Williams imago van betrouwbaarheid en goed fatsoen gretig gecultiveerd wordt, komt hij uit opiniepeilingen naar voren als de geprefereerde vorst. En het komt hem daarbij goed van pas dat dit imago afsteekt tegen dat van kwajongen Harry. Die kan zich als de jongste, de moeilijke, de rosse wel een schandaaltje permitteren.

Dat contrast werd meesterlijk uitgespeeld in hundubbelinterview onlangs. Was dat in scène gezet?

Van den Berghe: Dat was inderdaad meesterlijk. Voor hoeveel mannen is beginnende kaalheid niet herkenbaar?Dat ter sprake brengen was een zeer slimme zet om de betrokkenheid te verhogen. En het zou best kunnen dat het grondig was voorbereid, maar de twee prinsen beschikken toch over voldoende flegma om het spontaan en ongekunsteld te doen overkomen. Stel je voor dat men dat zou proberen met prins Filip en prins Laurent? Zelfs met het beste scenario krijg je danwellicht houterig amateurtoneel van de laagste plank. Het is nu eenmaal allemaal een kwestie van schone schijn, want bij gebrek aan macht en invloed is dat de enige overlevingsstrategie voor een vorstenhuis. Machiavelli wist het al langer: vorsten moet niet iets zijn, ze moeten schijnen.

Hans Van Goethem