Vanaf zondag 6/9, één

De meest opvallende naam in de programmaschema’s van dit najaar is ongetwijfeld Steven Van Herreweghe, de nu 32-jarige tv-maker die bekend werd als Ketnetwrapper en Inspector Gadget in De Laatste Show. Na jaren bij Woestijnvis achter de schermen te hebben gewerkt komt de man eindelijk met zijn eigen tv-programma: De Jaren Stillekes, een wekelijkse show waarin hij samen met een centrale gast de tv-geschiedenis induikt. Wees gerust: afgaand op de fragmenten die we al gezien hebben, is het programma veel beter en flitsender dan naam en concept doen vermoeden.

Enig idee hoeveel tijd je ondertussen in archieven hebt doorgebracht?

Steven Van Herreweghe:(Lacht) Dat zal alles bij elkaar wel een paar maanden zijn. En niet alleen in het VRT-archief, ook in allerhande filmarchieven, in musea, bij de mensen thuis… Bij De Jaren Stillekes ligt de klemtoon namelijk niet op bloopers of grappige fragmenten, we vertrekken altijd bij de herinneringen van de centrale gast. Op basis van hun verhaal ben ik op zoek gegaan naar het goede beeldmateriaal: een van de wekelijkse rubrieken is bijvoorbeeld De Eerste Stap, waarin we nagaan in welk programma onze gast zijn of haar tv-debuut heeft gemaakt. Bij Frieda Van Wijck bleek dat een taalcursus Engels te zijn geweest op de toenmalige BRT, en na lang zoeken hebben we die teruggevonden.

Wat is het vreemdste dat je tegengekomen bent?

Van Herreweghe: Van alles, van heel extreme dingen, zoals Vlaamse horror- of sciencefictionfilms die al jaren in de kelders liggen weg te rotten, tot films die op papier heel saai en droog lijken, maar in werkelijkheid heel bijzonder zijn. In het Filmmuseum hebben we verkeersvoorlichtingsfilms gevonden uit de jaren 10 en 20, waarin de mensen onder meer op het hart wordt gedrukt dat ze zeker niet van een rijdende tram mogen stappen. Vandaag lijkt dat redelijk evident, maar toen moest dat nog eens nadrukkelijk gezegd worden.

Heb je dingen teruggezien uit je eigen jeugd die je vergeten was?

Van Herreweghe: God ja, de jeugdserie Karolientje, omdat Ronnie Mosuse daar blijkbaar zijn eerste seksuele fantasieën bij heeft gehad. (Lacht) Ik moet wel toegeven dat ik veel dingen uit mijn jeugd niet opnieuw heb bekeken, gewoon omdat ik niet durfde. (Lacht) Maar het is in De Jaren Stillekes ook niet de bedoeling om programma’s van vroeger neer te halen of belachelijk te maken: het is vooral de magie van de herinnering die centraal staat. Televisie is tenslotte ook zo tijdsgebonden dat het vandaag onmogelijk is om nog de impact te snappen die sommige programma’s jaren geleden hebben gehad.

Met dit programma ga je voor het eerst sinds lang weer presenteren…

Van Herreweghe:… én dan nog op één én op zondagavond, ja. Eerlijk gezegd probeer ik daar zo weinig mogelijk over na te denken. Ik ben al lang blij dat ik kan vertrekken van bestaande fragmenten en van de verhalen van onze gasten, zodat het niet allemaal van mij hoeft te komen. (Lacht)

(S.W.)