Maandag 24/1, 21.50 – VT4

De titel van ‘Meest bekeken tv-serie ter wereld’ moet CSI: Miami sinds vorig jaar aan House M.D. overlaten, maar in de CSI-familie zijn David Caruso en co wel nog altijd de populairste leden. Ook in Vlaanderen, waar de politieserie na zeven seizoenen nog altijd een van de publiekstrekkers van VT4 is. En dus brengt de zender een nieuwe jaargang wél snel na de uitzending in de VS bij ons op het scherm, iets wat bij andere Amerikaanse reeksen al eens anders durft te zijn. Dat is ook goed nieuws omdat de zevende reeks van CSI: Miami letterlijk en figuurlijk met een knaller eindigde. In de laatste aflevering schoot wapenexperte Calleigh Duquesne – gespeeld door Emily Procter – namelijk op een auto en ontdekte ze daarna dat die wagen bestuurd werd door Eric Delko, haar collega én geliefde. Er zijn toch al voor minder relaties afgesprongen.

Emily Procter: Ik moet toegeven dat het niet alleen voor mijn personage een schok was, maar ook voor mij. Ik was blij dat Calleigh eindelijk eens geluk had in de liefde, omdat er zo een heel andere kant van haar persoonlijkheid kon worden getoond, en dan opent ze het vuur op haar man. (Lacht) Daar komt nog bij dat ik op de set het meest met Adam (Rodriguez, de acteur die Delko speelt; nvdr.) optrok, wat het nog net iets vreemder maakte.

In een interview van een paar jaar geleden zei je dat je nachtmerries kreeg van de reeks. Is dat al gebeterd?

Procter: Het is nu helemaal het tegenover- gestelde. Die eerste seizoenen durfde ik inderdaad nauwelijks naar de reeks te kijken omdat ik dan slecht sliep. Dan heeft het me een paar jaar lang redelijk koud gelaten, maar nu, na acht jaar, begin ik te merken dat ik echt in de materie geïnteresseerd ben. Ik kijk nu naar programma’s op tv over forensische wetenschap, en ik lees andere boeken. Ik ben bijvoorbeeld bezig in The Devil in the White City, een roman gebaseerd op waargebeurde feiten, over de architect van de Wereldtentoonstelling in Chicago eind 19e eeuw, en hoe die per ongeluk een martelkamer voor een van de eerste seriemoordenaars van de VS heeft ontworpen. Ja, ik weet het, het is redelijk bizar om je werk zo mee naar huis te nemen.

Krijg je nog geen ‘fanmail’ van misdadigers of andere creeps?

Procter: Niet echt. Ik weet niet in hoeverre de producenten mijn post doornemen en selecteren, maar ik krijg alleen maar vriendelijke brieven toegestuurd. En dan vooral van jonge meisjes die ook forensisch onderzoeker willen worden. Dat vind ik ook zo leuk aan deze serie en CSI in het algemeen: men is erin geslaagd om wetenschap populair en leuk te maken. Vandaag is het cooler om een misdaad op te lossen dan om hem te plegen, en daar kunnen we alleen maar blij om zijn. (Lacht)

(S.W.)