Een week lang komt wereldchoreograaf Wim Vandekeybus zijn passies delen in ‘Lux’ (vrij, 21.40 – Canvas). Wij zochten alvast uit in hoeverre het kunstenaarscliché van het getormenteerde genie voor Vandekeybus opgaat.

Merk je dat je de dingen doorgaans anders ziet dan de rest?

Voor een deel. Hoewel ik op sociaal vlak een heel normaal persoon ben, zie ik alledaagse zaken vaak vanuit een heel catastrofale verbeelding. Ik vind dat in het leven zoveel dingen algemeen aanvaard zijn. Hoe vaak zeggen mensen niet ‘Ja, het gaat goed met mij’ als het niet waar is? Dat gewoon zeggen kan blijkbaar niet. Ik gebruik dat soort tegenstrijdigheden ook creatief, zonder mij erdoor te laten blokkeren.

Barst je van de energie, zodanig dat je een knop zou willen hebben om af te zetten?

Andere mensen zullen zeggen van wel, maar die kennen mij maar gedeeltelijk. Ik kan ook heel stil zijn. Al heb ik mijn leven lang altijd veel energie gehad. Als er bijvoorbeeld voorstellingen worden afgezegd, dan zit ik met de vraag: wat moet ik nu met mijn energie doen? Terwijl ik voor sommige dingen net energie moet putten uit iets anders. Met plastieken zakken vol bonnekes naar mijn boekhouder gaan bijvoorbeeld.

Ben je een man van veel woorden?

Meer dan vroeger, toen was ik echt wel de zwijgende Vlaming. Maar doordat ik veel met mensen omga, communiceer ik graag. Met Ultima Vez (Vandekeybus’ dansgezelschap, nvdr. ) is dat ook heel belangrijk. Ik hou niet zo van rationele en literaire uitleg, ik denk liever luidop. Zodat de mensen mee kunnen kijken in mijn bovenkamer en meedenken.

Frustreert het je dat de werkelijkheid niet met jouw ideaalbeeld van de wereld strookt?

Da’s heel relatief. Ik zie kunst niet als een middel om de wereld te verbeteren of als een les moraal. Ik loop weg als men de vermanende vinger bovenhaalt. Ik ben wel een donker iemand, al twintig jaar maak ik stukken over macht, accidenten… Terwijl de tijd me nu lijkt te hebben ingehaald. De strijd tussen allochtonen en autochtonen bijvoorbeeld. Ik had jaren geleden al een Marokkaanse danser. Dat was gewoon een van onze mensen, ik heb geen zin om alles in hokjes te steken. En iemand anders zijn is een rijkdom, terwijl iedereen zich moet aanpassen aan de anderen.

Zie je doorgaans de complexiteit en tegenstrijdigheid van de dingen in?

Ik maak het niet moeilijker dan het is, maar voor een ander ben ik heel chaotisch. En toch zit alles volgens een bepaalde structuur in mijn hoofd. Vroeger schreef ik ongelooflijk veel op, maar nu zit alles in mijn hoofd. Ik kan een hele voorstelling kwijt op een bierkaartje. Ik elimineer wel veel overbodige dingen in mijn geheugen. Je moet echt plaatsmaken in je kop, daarom hou ik ook erg veel van stilte.

Mensen die maar doorratelen, zonder na te denken over wat ze zeggen: stoort jou dat?

Als dat een heel charmant iemand is die met een ongelooflijke fantasie praat, kan ik dat toch fijn vinden. Mensen die constant nadenken en nooit eens ‘fuck off’ zeggen, dat vind ik maar niets. Of de grijze massa aan gesprekken, waarom over het weer praten als iedereen kan zien dat het bewolkt is?

Volgens de berekeningen ben je voor 74 procent een getormenteerd genie. Geloof je dat cliché?

Met onderscheiding dus? Mooi zo, al vind ik dat beeld tamelijk grote onzin (lacht). De een haalt zijn inspiratie misschien uit torment, de andere uit genot. Maar het idee dat je als artiest geen dak boven je hoofd mag hebben, is niet van deze tijd. Ik ben al kunstenaars – dat woord alleen al – tegengekomen die net heel rationeel te werk gaan. Zelf geloof ik vooral in mijn intuïtie.

Bent u een gekweld genie of gewoon een zuurpruim? Ga het na op www.blogthings.com/areyouatorturedgeniusquiz

Door Hans Van Goethem

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content