Abattoirs van de hel – Hardnekkige hellemonsters, een tilt slaande vierde dimensie, rottend vlees en rondsproeiend pus zijn maar enkele ingrediënten van ‘Jericho’. De gortigste game uit de gamegeschiedenis gleed dan ook uit de koker van horrormeister Clive Barker.

PS3, Xbox 360, PC Codemasters GAMEPLAY: 8 GRAFIEK: 9 GELUID: 9

Clive Barker, de naar de VS uitgeweken Britse groothandelaar van horror, heeft zich nooit tot één kunsttak beperkt. Op zijn cv staat een waslijst aan boeken, films en grafische kunst en ook zijn fascinatie voor videogames heeft hij nooit onder stoelen of banken gestoken. In 2001 waagde Barker zich met de kassaflop The Undying voor pc voor het eerst in deze branche, vandaag lanceert hij de ambitieuze shooter Jericho, waarvan hij het verhaal en de meeste spelelementen zelf heeft bedacht.

Kapitein Devin Ross van de Jericho Squad – de stoottroepen van het Department of Occult Warfare, een clandestiene afdeling van het Amerikaanse leger – wordt samen met zijn team naar het Midden-Oosten gestuurd. In het woestijndorpje Al-Khali staat de poort naar de hel namelijk op een kier. Team Jericho moet de bovennatuurlijke situatie onderzoeken en het zaakje even onder controle brengen. Dat blijkt meteen een hels karwei als teamleider Ross snel het loodje legt, al leeft zijn geest gelukkig voort door bezit te nemen van het lichaam van een van zijn teamleden. Zo krijgt de speler de mogelijkheid om de meer dan vijftig wapenfuncties en speciale kunstjes van het zestal uit te proberen. Die uitgebreide mogelijkheden bevorderen experimenteel schietgedrag. Zo kerft een vrouwelijk lid met een dolk haar handpalm open, houdt ze met haar bloed een aanstormende vijand in bedwang en kan de rest van het team het monster vol lood pompen. Een ander teamlid kan via telepathie dan weer tussen vijandige breinen hoppen om bijvoorbeeld een poort te openen.

In Al-Khali gelden heel andere wetten, het plaatsje werkt als een soort teletijdmachine die de speler terugflitst naar conflictperiodes als de Tweede Wereldoorlog, de Kruistochten of de tijd van de Romeinen. De verschillende locaties worden niet bevolkt door mensen, maar wel door gedrochten, rottende kadavers, brandende zombies en misvormde reuzen. Daarnaast voert Barker de allerranzigste stoet bosses op: een SM-meesteres in nazi-uniform of een aan vleeshaken opgetakelde papzak die pus uit zijn opengereten buik laat rondsproeien, en als oppervijand een zwartgeblakerde kale kleuter, de antichrist in hoogsteigen persoon. Jericho is een sightseeingtrip naar de hel, al wordt het voor het zevenkoppige team absoluut geen gezondheidswandeling. Verwacht een slachtpartij zonder weerga, maar in tegenstelling tot andere shooters niet dat je de vijanden in 1-2-3 omlegt. Vaak zal je met je hele team volledige patronen moeten leegvuren om ze uit te schakelen. Hard labeur dus.

De game sleept zich met veel virtueel bloedvergieten naar een climax die enerzijds een beetje tegenvalt, maar anderzijds alle opties openlaat voor een sequel. Laat het ons hopen, want Jericho hoort thuis in de collectie van iedere shooterfanaat. Al blijft het de vraag of de game aan de kassa even hard zal knallen. De gruwel is nogal ‘ in your face’ en wellicht te expliciet voor de grote massa.

Roel Damiaans

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content