Hoe loods je een Vlaamse film Cannes binnen? Hoe promoot je die? En wordt het op de Croisette straks vendelzwaaien en frieten vreten? Vragen voor Christian De Schutter, hoofd van de internationale promocel Flanders Image.

(D.M.)

Betekenen die drie films ook drie keer zoveel werk in Cannes?

Christian De Schutter: Inderdaad. We moeten meer advertenties plaatsen in trade papers als Variety en Hollywood Reporter, meer vragen van sales agents, festivals, distributeurs en producenten beantwoorden, meer meetings organiseren én meer affiches maken. Ons werk voor Cannes – waar we elk jaar een promostand hebben – begint in januari, maar aangezien de selectie slechts drie weken op voorhand wordt bekendgemaakt, heb je sowieso heel wat lastminutewerk. Trouwens: we promoten daar niet alleen de geselecteerde films, maar de hele Vlaamse filmindustrie.

Wat doen jullie concreet om een film in Cannes te krijgen?

De Schutter: Wij volgen de selectieprocedure op en begeleiden. Producenten mogen dat zonder ons doen, maar wij hebben wel betere relaties met die comités. Ik beweer niet dat het allemaal lobbywerk is – alles begint bij de kwaliteit van de film – maar als je een goed contact hebt met zo’n selectieheer en je vraagt hem met een zekere aandacht naar een film te kijken, heb je toch een streepje voor op de honderden films die het zonder dat duwtje moeten doen. Daar is niets mis mee. Relaties kweken is een van onze taken.

Daar horen ook feestjes en recepties bij. Wat mag dat aan overheidsgeld kosten?

De Schutter: Geld verbrassen doen we niet, wees gerust. Alleen als we een film in competitie hebben, organiseren we een feest waarvoor we een privéstrand afhuren en zowat duizend gasten uitnodigen. Dat kost ongeveer 100.000 euro, maar die som delen we met onze Franstalige collega’s, de federale overheid en eventueel enkele sponsors. De grote landen gooien er soms meer dan een miljoen tegenaan. Voor een advertentie in de internationale vakbladen moet je op 25.000 euro voor een cover en 5000 euro voor een pagina rekenen, al valt daar altijd over te onderhandelen. Die zichtbaarheid creëren is echter noodzakelijk.

Als er zoveel geld mee gemoeid is en lobbyen wel degelijk effect heeft, moet er toch al eens iets onder tafel passeren. Hebben we dit jaar de juiste pralines opgestuurd?

De Schutter: (Lacht) Dan moeten het toch héél speciale pralines zijn. Zo werkt het niet: Cannes is daarvoor veel te groot en te berucht. Er zal in het verleden wel eens gesjoemeld zijn en van sommige films vraagt men zich inderdaad af hoe die de selecties zijn binnengesukkeld. Tegenwoordig verloopt alles echter strikt professioneel en kun je de organisatoren dus maar beter zo omzichtig mogelijk benaderen. Bottom line: wij leggen er een mooie strik rond, maar het zijn onze filmmakers die voor de inhoud zorgen.

(D.M.)