Er verdwijnt een meisje. En wanneer ze opnieuw opduikt, loopt ze recht onder een auto. Ze heeft geen ogen meer, geen tong. Een ding is zeker: wie het kwaad eenmaal heeft gezien, kan er nooit meer de blik van afwenden.

De politie is al maanden op zoek naar Victoria. Met de andere verdwijningen van meisjes in het district lijkt er geen enkel verband te zijn. Is ze meegelokt door een internetgek? Of heeft iemand in haar directe omgeving het op haar gemunt? De politie van Fjällbacka, onder leiding van Patrik Hedström, heeft er het raden naar, maar een ontvoerder die zijn slachtoffer zo verminkt dat het volledig in zichzelf opgesloten raakt, mag niet langer rondlopen.

Intussen werkt Erica Falck, de vrouw van Patrik, aan een nieuw misdaadboek. In de gevangenis gaat ze Laila opzoeken. Laila, met haar ogen als een Siberische husky, heeft haar man Vladek vermoord, een reusachtige leeuwentemmer. In het huis waar Laila met Vladek woonde, ontdekt de politie na de moord een kelder waar hun dochtertje aan de muur werd vastgeketend. Toch speelt hier iets heel anders dan een Dutrouxachtig drama en schuilt het grootste gevaar niet in de vader, maar in het kind.

Camilla Läckberg neemt haar tijd om haar personages breed te schetsen en besteedt veel aandacht aan hun dagelijkse zorgen en conflicten. Zo hebben Patrik en Erica het als jonge ouders zwaar te verduren met hun tweeling, die in een ‘puberbabyfase’ zit. Een ander personage wordt na jaren van fysieke mishandeling nog steeds door haar verlamde man Einar geterroriseerd omdat die keer op keer zijn stoma lek prikt.

Läckberg is econoom en schrijft met bijna boekhoudkundige precisie. Alles wat haar personages denken, voelen en doen, wordt geregistreerd. Daardoor lijkt het verhaal soms wat te bloedeloos, te keurig en te geometrisch. Zelfs de hond is nooit echt honds en de seks lijkt netjes voorverpakt te zijn. Passie is duidelijk niet aan Läckberg besteed, maar dat neemt niet weg dat ze een ferm verhaal in elkaar kan steken. Vooral de historie van Laila verleidt je om verder te lezen. Waarom is ze écht in de gevangenis beland en waarom begrijpt ze dat ‘het kwaad zich ook in haar nabijheid bevond’? Haar zelfopgelegde autisme wordt vanaf dan van buitenaf bestookt, want zij blijkt de sleutel tot het droeve lot van Victoria en de andere jonge meisjes.

In Leeuwentemmer lopen de oude en nieuwe verhalen van misbruikers en misbruikten kriskras door elkaar. Er is de verlamde, incontinente Einar, die er trots op is dat hij het felle licht in de ogen van zijn vrouw heeft kunnen doven. Er zijn kinderen die slachtoffers zijn én slachtoffers maken. Ondanks het warme gezin waarmee Patrick en Erica zich proberen te beschermen, blijkt het universum van Läckberg uiteindelijk een koude en barbaarse plek.

LEEUWENTEMMER ***

Camilla Läckberg, Ambo/Anthos (originele titel: Lejontämjaren), 372 blz., ? 19,99.

JOHANNA SPAEY

CENTRALE ZIN: Hij was altijd het meest in zijn element als de dingen niet in harmonie waren.