Tv-tip van de dag: Michael Keaton waagt zich in zijn ondergoed op straat in Birdman

Een goeie casting is het halve werk: wie had een acteur die ooit een grote ster was door zijn rol in een superheldenfilm beter kunnen vertolken dan Michael Keaton, dé acteur die ooit een grote ster was door zijn rol in een superheldenfilm?

Birdman is een fijne film over ouder wordende mannen die zich in hun ondergoed op straat wagen.

Riggan Thomson (Michael Keaton) was twintig jaar geleden een beroemde filmster, door de blockbustertrilogie waarin hij de gevederde superheld Birdman speelde, maar ondertussen is het grote publiek hem vergeten. Nu aast hij op erkenning als een serieuze acteur (en scenarist-regisseur) met een Broadway-adaptatie van een Raymond Carver-verhaal. Helaas loopt het allemaal mis. Hij probeert opnieuw een band op te bouwen met Sam (Emma Stone), zijn vervreemde dochter met een drugsverleden. Hij zit opgescheept met Mike Shiner (Edward Norton), een methodactor met kapsones. En als klap op de vuurpijl wordt hij ook nog eens gestalkt door de superheld die hij vroeger speelde.

Zowat de hele film oogt als u0026#xE9;u0026#xE9;n langgerekt, ononderbroken shot. Dat is maar schijn – alles is haast onmerkbaar aan elkaar gelast

U herkent ongetwijfeld de parallel met hoofdrolspeler Keatons eigen verhaal: hij vertolkte de titelheld in Tim Burtons Batman-films en weigerde om een derde keer de vleermuisvermomming aan te trekken, waarna zijn carrière in vrije val ging. Maar daar houdt de vergelijking wat Keaton betreft ook op: hij snakt níét voortdurend naar bijval van publiek en pers, zo legde hij aan Variety uit. De parallel met zijn eigen carrière maakte wel dat al meteen van bij de première in Venetië gespeculeerd werd over Keatons Oscarkansen. Hij kreeg ook een nominatie voor de rol, maar greep naast de onderscheiding.

Birdman won uiteindelijk wel vier Academy Awards, waaronder die voor beste film, beste regisseur (Alejandro González Iñárritu, die die Oscar het jaar daarop opnieuw won met The Revenant) én voor beste cinematografie. Wat de eminente cameraman Emmanuel Lubezki hier uit zijn lens tovert, is inderdaad de moeite. Zowat de hele film oogt als één langgerekt, ononderbroken shot. Dat is maar schijn – alles is haast onmerkbaar aan elkaar gelast – maar de film bestaat wel degelijk uit erg lange shots, zij het dan veelal van een minuut of tien, die de acteurs volgen op het podium, in de coulissen, en in een enkel geval dus in hun onderbroek in de mensenmassa op Times Square. Vanitas vanitatum et omnia vanitas.

Birdman

Zaterdag 19/5, 22.35, Canvas

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content