Axl Peleman (38) heeft net ‘In ’t Gezicht’ uit, een nieuwe plaat in het Antwerps. Meer info en tourdata: axlpeleman.be.

Eixl. Een idee van mijn zoon – je moet zeven zijn om zulke geniale invallen te hebben. Ik ben een kletskop met een baardje, en als je dat wil visualiseren, heb je uiteindelijk niet zoveel mogelijkheden: een ballon, een bal of een ei, maar bij de eerste twee had ik schrik dat er lastige vragen over ‘de symboliek van de lucht vanbinnen’ gesteld zouden worden. (Lacht) En daarom heb ik dus maar gewoon tien eieren gehaald en heb ik een halve dag eitjes zitten te schilderen. Een ei zegt natuurlijk gigantisch weinig over mijn zelfbeeld – of dat hoop ik toch – maar als ik er dan toch een interpretatie aan moet geven: ik ben gewoon een van de miljarden eitjes op de wereld. Niet meer en niet minder. Ik ben een gewone boerenkloot van ’t Kiel.

Of ik hardgekookt ben? Soms ben ik een rauw ei, maar ik denk dat ik globaal gesproken veeleer een hard- dan een zachtgekookt ei ben. Ik denk dat ik als zachtgekookt ei genoeg schalen heb gebroken om te weten dat je soms harder in het leven moet staan. Ik denk ook niet dat je zachtgekookt kán blijven na veertig jaar. Het leven is nu eenmaal niet vriendelijk voor de mens – ik heb genoeg tegenslagen gekend om dat te weten. Even terzijde: dat is wel het nadeel van een ei als zelfbeeld, merk ik nu, dat je een heel interview in eiersymboliek moet spreken. Dedju. (Lacht)

Ik houd van simpele dingen. De simpelheid van een ei bijvoorbeeld. Voor mij hoeft het niet te zot of speciaal of hyperalternatief te zijn. Hoe simpeler, hoe beter. Zeker voor een volbloed neuroot als ik. ’s Middags eet ik altijd op dezelfde plaats hetzelfde broodje met hetzelfde drankje en dezelfde gazet. Ik kan er zot van worden als in een krantenwinkel de kranten niet juist liggen. Mijn tandenborstel ligt altijd op dezelfde plaats en voor ik ga slapen, heb ik altijd hetzelfde ritueel. En in mijn huis is alles geordend volgens kleur of jaargang. Naarmate ik ouder word, is dat erger geworden. Toen ik dat aan mijn dokter vertelde, zei hij: ‘Ge zijt een volbloed neuroot, maar zolang ge daar niet ongelukkig van wordt, moet ge daar niks aan doen.’ Ik ben gelukkig, en doe er dus niets aan. Het belemmert me ook niet: optredens zijn geen probleem, zolang ik me ’s avonds maar aan mijn ritueel kan houden. Op vakantie slaag ik er zelfs in het van mij af te zetten. Maar goed, als je mij om een gasrekening uit 1992 vraagt, heb ik die in minder dan tien seconden gevonden.Ik kan geen ruimte laten voor chaos.

GEERT ZAGERS