Arend Pinoy, danser, acteur en zoon van Marijke, zit net als de rest van theaterminnend Vlaanderen op Theater aan Zee, zo doen de meeuwen op de achtergrond tijdens ons telefoongesprek vermoeden. Al krijgt hij deze zomer maar geen zicht op zijn agenda.

Nog grote plannen op Theater aan Zee nu het programma op zijn einde loopt?

Er is veel dat ik nog wil zien. De thuiskomst rvan FC Bergman bijvoorbeeld, waarin vijf pas afgestudeerde theatermakers van Herman Teirlinck Harold Pinter onder handen nemen. Wintervögelchen e van Jan Decorte zal ik ook zeker nog eens bekijken. Ik heb het al gezien in het voorjaar, maar het is zo’n fantastisch teksttheater dat het me een tweede keer wel opnieuw zal boeien. En verder wil ik de hele Nomaden-reeks zien – niet makkelijk aangezien ik met Talking About Kevin zelf deel uitmaak van Nomaden 3. Volgens mij is dat de kracht van Theater aan Zee: jonge theatermakers die dingen uitproberen. En natuurlijk: soms zal daar al eens een mindere voorstelling tussen zitten, maar dat vind ik net leuk. Je kunt er nog verrast worden.

Zegt het muziekluik van Theater aan Zee je ook wat?

Madensuyu t zou ik graag nog eens zien. Ik heb ze deze zomer al eens live meegemaakt op Kortrijk Congé, een supertof festivalletje tussen een windmolenpark en de autosnelweg, ver weg van de beschaafde wereld – een soort Kortrijkse desert ses-sions, zeg maar. Ze zijn maar met twee, de gasten van Madensuyu, maar het is verbazingwekkend hoeveel energie ze kunnen overbrengen.

Madensuyu staat twee weken later ook op Pukkelpop. Iets voor jou?

Absoluut, alleen vrees ik dat ik er dit jaar niet zal geraken. Ik heb zelfs geen idee wie er dit jaar op de affiche staat. Het is een beetje een verwarde zomer voor mij, waarin ik maar niets gepland krijg, alles op het laatste moment beslis en ik van niets op de hoogte ben. Gevolg: ik ben van alles aan het missen, merk ik achteraf. Ik had graag Joan As Police Woman op Cactus Brugge gezien, maar dat wist ik pas toen het te laat was. Idem voor Nick Cave op Werchter. Zelfs op de Gentse Feesten heb ik nauwelijks een optreden gezien. Alleen De Jeugd van Tegenwoordig heb ik zien spelen op Boomtown – uitstekend optreden trouwens – maar die kun je gewoon niet missen deze zomer – zespelen overal.

Ik kan helemaal niet naar Pukkelpop, nu ik erover nadenk. Ik sta datzelfde weekend op het International Summerfestival van Hamburg met Tempo 76 van Mathilde Monnier, een choreografe uit Montpellier. In juli hebben we dezelfde voorstelling nog gespeeld in een oud Grieks openluchttheater op het Kalamata International Dance Festival – een zeer fijne ervaring overigens. Het wordt trouwens een drukke zomer qua spelen: met Talking About Kevin sta ik eind deze maand ook nog in de Brakke Grond in Amsterdam.

Klinkt als een zomer van onderweg zijn. Is er dan plaats voor wat literatuur in je handbagage?

Ik heb wel wat boeken klaarliggen, ja. VernonGod Little u bijvoorbeeld, van DBC Pierre. Zeer goed geschreven. Zo goed zelfs, dat ik soms niet meer mee kan en het moet neerleggen. En verder dacht ik deze zomer ook eens te beginnen aan Between Thought and Expression: The Selected Lyrics of Lou Reed i en Lust o van Elfriede Jelinek. Dat is het voordeel van veel onderweg te zijn: geen betere plaats om te lezen.

Tot slot nog een tip voor trippers?

Banksy in het Bristol Museum. Vreselijk benieuwd wat een straatkunstenaar met een klassiek museum kan doen.

Arend Pinoy (29) maakt met Talking About Kevin, een solovoorstelling over eenzaamheid, deel uit van Nomaden 3, dat nog tot 7/8 op Theater aan Zee loopt. Op 19, 20 en 21/8 staat hij met de dansvoorstelling Tempo 76 van Mathilde Monnier op het International Summerfestival Hamburg.

Geert Zagers