Elk jaar zorgt dit simpele zinnetje voor zowel extatische zakdoekmomenten als zure grimassen. Over de selectie van de 81e Academy Awards kan overigens wel flink worden gediscussieerd. Wij geven alvast een voorsmaakje.

Leek de Academy de jongste jaren eindelijk opnieuw voor kwaliteit en dus ook gedurfdere films te kiezen, dan blijken het dit jaar opnieuw de archetypische Oscarproducten te zijn – met voorop The Curious Case of Benjamin Button – die de meeste nominaties wisten binnen te rijven. Voor wie niet meteen met het fenomeen vertrouwd is: je herkent ze aan de pathetische acteernummertjes, kleffe zedenlesjes, Himalayahoge feelgoodfactor en vlijtige pruiken- en make-upafdeling.

Zo is het alvast geen toeval dat vier van de vijf genomineerden in de categorie ‘Beste Film’ – Milk (8), Frost/Nixon (5), The Reader (5) en The Curious Case of Benjamin Button – op (pseudo)historische feiten of figuren zijn gebaseerd en dat de Hollywoodsterren hun beste retrokostuum of imitaties mochten bovenhalen. Daarmee doet de Academy of Motion Picture Arts and Sciences haar reputatie van bejaardenclubje alvast alle eer aan – de meesten van haar leden hebben zowat alle historische feiten of figuren immers zelf nog meegemaakt.

Bovendien werden de blockbusters en animatiefilms opnieuw royaal genegeerd. Daardoor moeten kritisch bejubelde films als de Batman-sequel The Dark Knight (8) en de Pixarparel Wall-E (6) zich vooral tevreden- stellen met technische nominaties. Andere ‘Beste Film’-pretendenten die schandelijk over het hoofd werden gezien, zijn Revolutionary Road (3) van Sam Mendes, The Wrestler (2) van Darren Aronofsky, Doubt (5) van John Patrick Shanley en Gran Torino (0!) van Clint Eastwood. Wellicht werden deze films te wrang, kritisch of alternatief bevonden door de gezapige, op status-quo mikkende veteranen van de Academy.

Dat een goed gemaakte, maar sentimentele sof als The Curious Case of Benjamin Button – David Finchers Oscargeilste film ooit – met maar liefst dertien nominaties de lijst aanvoert, hoeft dus geenszins te verbazen. Toch zouden Fincheren co wel eens naast de meest prestigieuze gouden beeldjes kunnen grijpen. Zo lijkt Danny Boyles feelgoodsprookje Slumdog Millionaire (10) dankzij de euforische kritieken en verrassende triomftocht bij de Golden Globes in poleposition te liggen in de categorieën ‘Beste Film’ en ‘Beste Regie’, terwijl Brad Pitt en zijn huidrimpels het als Beste Acteur waarschijnlijk tegen Mickey Rourke zullen moeten afleggen. De verguisde has-been zet in The Wrestler immers niet alleen een imposante en zelfs haast exhibitionistische vertolking neer – gedurfd spandexbroekje incluis – maar maakt ook nog eens een onverhoopte comeback. En laat dat nu twee factoren zijn waarvoor de Academyleden doorgaans spontaan beginnen te kwijlen. Om min of meer dezelfde redenen mogen ook de erven Heath Ledger zich trouwens nu al zo goed als zeker opmaken voor diens postume Oscar voor Beste Mannelijke Bijrol als The Joker in The Dark Knight. Fysiek dood en begraven zijn blijkt immers nog altijd straffer dan louter professioneel werken. Hollywood en haar Oscars? Same old story.

Door Dave Mestdach

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content