Inspiratie en hoe ze te vinden.
De meerwaardezoeker in u wordt dit najaar getrakteerd op een zesdelige docureeks waarin het team achter De Canvasconnectie in de ziel van twaalf artiesten uit verschillende disciplines plonst. Komen onder meer aan bod: Rinus Van de Velde, Fred Bervoets, Max Pinckers, Lara Gasparotto, Pascal Deweze en Jasper Maekelberg. ‘In De Canvasconnectie ging het vooral over ándere artiesten die de centrale gast inspireerden’, legt eindredacteur Bertrand Lafontaine uit. ‘Nu wilden we de artiesten langer volgen. Goede kunstenaars zijn per definitie ongelooflijk zelfkritisch, en daar wilden we dichtbij staan; hun zoektocht naar inspiratie, hun worsteling daarmee vóélen. We doen dat volgens het beproefde fly-on-the-wall-procedé. Ons budget was natuurlijk niet onbeperkt: we konden ze niet maandenlang élke dag volgen – gewoon een camera op een artiest zetten maakt ook nog geen boeiende tv – dus gingen we voor een aantal welgekozen momenten, momenten waarop de kans bestond dat ze een grote stap gingen zetten.’
Jullie hebben sommige artiesten bijna een jaar gevolgd. Vonden ze dat zelf wel plezant?
Bertrand Lafontaine: Je bouwt een vertrouwensband op – het eerste gesprek is heel belangrijk – maar laat ons niet flauw doen: voor hen is zo’n programma ook heel fijne promotie. Ze krijgen een etalage cadeau. En De Canvasconnectie is natuurlijk ook een goede referentie: we hebben vijf jaar docu’s gemaakt over kunstenaars die gesmaakt werden door kunstenaars.
Waarom ‘Hopen op de goden’?
Lafontaine: Dat is een uitspraak van schilder-graficus Fred Bervoets, die het er tijdens de opnames heel vaak over had: als hij een fase van een werk af had, dan was het ‘hopen op de goden’, op de goddelijke inspiratie. ‘Als je niet gelooft in de goden, moet je er niet aan beginnen’, is nog zo’n uitspraak van hem. Het is een beetje ironisch. Inspiratie is heel moeilijk te vatten, bijna ongrijpbaar.
Heb je zelf zo’n goddelijke ingeving gezien tijdens de opnames?
Lafontaine: Vaak berust zo’n ingeving op toeval.Zo had fotograaf Max Pinckers een beurs om zes maanden de VS te doorkruisen en te werken omtrent hoaxes. Maar hij botste ook op toevalligheden, waar hij foto’s van nam. Onwaarschijnlijk hoe die dan toch wonderwel in zijn verhaal bleken te passen.
Schilder Rinus Van de Velde hebben jullie tot in Berlijn gevolgd, in een jaar waarin hij meer dan anders zijn hoop op de goden moest stellen.
Lafontaine: (knikt) Na zijn grote expo in het SMAK is hij gaan zoeken naar hoe hij relevant kon blijven. Wat ik frappant vond, was een moment bij de opbouw van een nieuwe tentoonstelling in Berlijn. Hij had er een gigantische ruimte ter beschikking, waar veel van zijn werken getoond zouden worden. Maar toen alles ophing en de stellingen weg waren, zat hij daar nog in zijn eentje wat te vegen. Een ander zou de neiging voelen een fles champagne te kraken, maar bij hem – en bij veel kunstenaars – is dat moment van tevredenheid heel kort. Het is moeilijk om echt te genieten, want meteen sluipt die twijfel weer binnen. Wat jammer is. Dat is mij vooral bijgebleven.
Vanaf november op Canvas
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
