1 GRAN TORINO (Clint Eastwood)

De 78-jarige Clint gaat onverstoorbaar zijn weg als de laatste Klassieke Amerikaanse Regisseur en brengt een van alle franje ontdane, weemoedige bespiegeling over zijn eigen mythevorming en iconische status in het Amerikaanse filmlandschap. Een minimalistische fabel over verlies, verdriet, schuld en verlossing waarvan je stil wordt.

2 DAS WEISSE BAND (Michael Haneke)

De Oostenrijkse misantroop laat in deze kroniek van akelige kinderen en bestraffende en hypocriete volwassenen in een Duits dorp aan de vooravond van WO I zijn fatalistische wreedheid en ingetogen sarcasme zeker niet achterwege. De strakke, uitgepuurde tableaus in fonkelend zwart-wit zitten echter ook vol compassie en esthetische sensualiteit.

3 LET THE RIGHT ONE IN (Tomas Alfredson)

Niemand had ooit van Tomas Alfredson gehoord, maar na deze intens vernieuwende benadering van de vampiermythe – half hardvochtig Scandinavisch naturalisme en half dromerige erotiek – is hij een van de grote beloften van een authentiek Europese cinema.

4 UN PROPHÈTE (Jacques Audiard)

Jacques Audiard combineert opnieuw genreoefening met sterk persoonlijke cinema in ditbikkelharde en compromisloze misdaadverhaal dat voortborduurt op de Franse gevangenis-drama’s en gangstersaga’s, maar daar een sterk politieke dimensie aan toevoegt aangaande raciale, religieuze en culturele identiteit in multicultureel Europa.

5 PUBLIC ENEMIES (Michael Mann)

Modernistische maestro Michael Mann blaast met een nieuwe technologie (digitale cameraen spookachtig koele belichting) een beproefd genre nieuw leven in en vindt meteen eennieuwe stijl uit: hyperrealistische digitale cinéma vérité, alsof de jacht van de FBI opbankrover John Dillinger niet in 1933-1934 plaatsheeft, maar vandaag.

BESTE VLAAMSE FILM

Uiteraard De Helaasheid der dingenvan Felix VanGroeningen, die zeker mijn top 10 gehaald had. Het waseen verbazend sterk jaar voor de Vlaamse film: Unspoken van Fien Troch, Lost Persons Area van Caroline Strubbe, Altiplano van Peter Brosens en Jessica Woodworth en in mindere mate My Queen Karo van Dorothée Van denBerghe. En in een tijd waarin werkelijk alle zekerheden genadeloos weggemaaid worden, maakte zelfs JanVerheyen met Dossier K. een goede film.

MEESTE VONDSTEN PER MINUUT

Het 16 minuten durende animatiejuweeltje Logorama van het Frans designcollectief H5. Aan de hand van eenlawine van honderden bedrijfslogo’s wordt dehollywoodiaanse actie- en rampenfilm bespot.

PIJNLIJKSTE VASTSTELLING

De enorme afgrond die er in Avatar gaapt tussen debijna bovenmenselijk gesofistikeerde, obsceen dure en voor de leek onbegrijpelijke technologie waarmee zo’n sciencefictionblockbuster in elkaar geflanst wordt ende primitieve dramaturgie die nog geen stap verder staat dan het meest simpele victoriaanse melodrama. Eendiscrepantie die in de comeback van James Cameronde ogen uitsteekt, maar typerend is voor nagenoeg alle grootschalige Hollywoodproducties.

Citaat van het jaar

‘Nothing is over while I’m still breathing.’ Oftewel:James Camerons gevoel voor humor blijkt vooral uit de potsierlijke militaristische stoerdoenerij in de dialogenin Avatar.

Patrick Duynslaegher

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content