Woensdag 17/3, 21.20 – Canvas. Julie Delpy met Adam Goldberg, Julie Delpy, Daniel Brühl. FR 2007. Samen met regisseur Richard Linklater draaide de Franse actrice en muzikante Julie Delpy Before Sunrise en Before Sunset, twee ontwapenende praatfilms over de meanders van het verliefde hart. Die liefdesdraad pakt ze wat minder fijn op in het door haar zelf geschreven en geregisseerde 2 Days in Paris, een postromantische komedie over een Frans-Amerikaans koppel dat in Parijs op doorreis is van Venetië naar New York en alles fout ziet lopen.

Als er één referentie terugkeert bij de door Delpy zelf geregisseerde films, dan wel Woody Allen. Net als Allen vertoont ze veel affectie voor neurotische mensen, omdat die vaak gevoelig en onzeker zijn. Dat Delpy zelf wat neurotisch is, helpt natuurlijk ook.

Toen Delpy in het begin van de jaren 90 naar de VS trok viel ze er onmiddellijk op met haar rol in Killing Zoe (1993). Het was echter niet haar eerste wapenfeit: al voor haar twintigste toonde ze haar lumineuze verschijning al in een reeks films van topauteurs als Jean-Luc Godard, Leos Carax en Bertrand Tavernier en nadien volgde ook Krzysztof Kieslowski’s Trois Couleurs-trilogie.

In 2 Days in Paris wordt er trouwens naar Godard gerefereerd – de kat heet niet toevallig Jean-Luc. Toch heeft deze onrustige babbelfilm meer gemeen met een nerveuze screwball in schijnbare dogmastijl dan met de nouvelle vague. Delpy vertolkt zelf de rol van de neurotische Marion, een jonge vrouw die in een spel van ruziemaken en verzoenen verstrikt raakt met haar kankerende, zenuwzieke vriend (Adam Goldberg). Intussen verhuist ze naar de studio van haar libertaire ouders, overigens gespeeld door Delpy’s eigen moeder en vader.

Wie van zwijgzame mensen houdt, zal even moeten slikken bij deze hypochondrische kakelkonten die bang zijn van de intimiteit. Of er nu gesproken wordt over ex-vriendjes, racistische taxichauffeurs, fascistische vagina’s of veganistische terroristen, net dankzij de waanzinnige en allesbehalve lieve dialogen met een hoog stand-upcomedygehalte blijft deze cultuurschok onderhoudend.

Delpy blikte ondertussen nog het slecht onthaalde The Countess (2009) in, een historisch drama over de Hongaarse bloedgravin Elizabeth Bathory. Vanaf oktober bevindt ze zich echter echt in het land van Woody Allen en Diane Keaton. Dan begint ze sequelgewijs immers aan de opnames van 2 Days in New York.

(L.J.)